Ne kışlar yaşamışım, adına bahar deyip
Ayaza aldırmayıp, güneşe aldanmışım.
Bilinçsizce daldığım bataklıktan gül derip
Aldığım rayihayı miski amber sanmışım.
Gölgesine sığındım meyvesiz ağaçların
Kapısında dilendim ağzı kokan açların
Kulağımda uğuldar şak şakı kırbaçların
Kime adak adandım, nasıl bir kurbanmışım.
Susamıştım, kan içtim merhamet badesiyle
Kirlendim debdebesi, yıkandım sadesiyle
Kalbim atsa ne olur, öldüm ziyadesiyle
Mükemmel bir yaratık, yazık ki insanmışım.
Kayıt Tarihi : 1.7.2020 12:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/01/bataklik-35.jpg)
Yürek dert görmeye...
Teşekkür ediyorum Hülya Hanım. Sizin de yüreğiniz dert görmesin
TÜM YORUMLAR (1)