Başvekil’i millete bağlayan köşe

Başvekil’i Millet’e bağlayan
Köşedeki kafe.Şehremeni’de;
Eskinin, Nişantaşı!
Bir iki çay. Az şekerli kahve.
Kalabalık Cadde Maskeli balo!
Mikrop derdinden;
Açık gözler Yetmiyor yüze!
Ya İfade?
Asya’dan, Afrika’dan,Buradan.
En alttan!
Rengarenk Karışıp,
Her adım Başka Dilde Sarılıp
İfadesiz Bodrum kat Köhne evde Susuyoruz...
Çok kalamam!
Tramvay Kalabalık Geliyor.
Yalnızlık Geçiyor.
Geçerken Benden,
Benden Başka Benler de Kalıyor....
Oturmuşum dinliyorum biraz kafamı
Bariz!
Misafirim, Duyarak. Masadan.
Yakın, El kadar.
Hızlı! Boş sohbete;
Hoş Sohbetin; Hafifliğine Gıpta...
Ben arkama dönemeden
Adam tekerlekli Sandalyede
Dört dönüyor
Fino köpeği Şaşkın
Adama tabi Tekerinden.
Kırmızıda Yolda bir Yoldan çıkmış
Araç geçiyor.
Tramvayın önünde
Rayda bir bir Raydan çıkmış
Tramvay geçiyor.
İnsan yanında Bir.
Yukarda dik Baş.
Sallanarak Anlatıyor...
Bir vücuda, Sıkışmış,
Bin ruhun Elleriyle...
Köşede bir,
Bir başına:
Bakıyor Tüttürüyor Konuşuyor
Küsüyor Susuyor.
Tarifi imkansız Kalabalığa...
Tabii değil, Dikkat çeken Tabiatı....
Sessiz filmken caddeden;
Sirenler, Kornalar, Acı frenler...
Kendimden Kalabalık Her dilde
Suskun İstanbul’a dönüyorum
Anlamadığım Terkedilmiş sahipsizliğe…
Ne de çok derdin varmış
Meğer İstanbulmuşsun
Yılmaz Bektaş