Baştan sona yalnız şehir

Ah Arhavi ciğa tepesinden
Tam yirimi yıldır
Çirkin bir kadın gibi sarkıyorsun denize
Ne insanları kehribar diye satıyorsun bize
İnsanlar ki gördüm yüzü yok
Nereden konuşurdu belirsiz sözü yok
tanıdım sizi
siyasetin kuzgunlarına maşa tutan
dalkavuklar
yalanla ekmek yutan
giyinen kuşanan kendini yoğuran aç çakal
sevmedim sizi
yazmadınız ki tarihlere acımızı
Anadolu da aç yatan balamızı

Siz umut tacirleri
sesi oryantale dönmüş insan sürüleri
kanıyor keskin gülüşlerim
kendimi koyuyorum pusudaki sırtlana
gecede kurbağa senfonisi
Cuma ezanıyla kendine gelen kerkenez
Karanlığı demliyor bir ara
Cehenneme dönüyor gün
Yaşamıyor fukara
Varoşlarda beliren esrar pazarlığı
Ay ışığında uyruksuz fahişelerin utanmazlığı
Boynuma halka yapmışım kavgamı unutmam
Ya küle ya küfre döner sesim
Arhavi seni uyutmam

karakolda muhbirler karga sesli
duyulmaz feryatta çocuklar aç nefesli
kuduz köpek gibi kudurmakta faşizm
gidecek yerimiz yok bu işkence bizim

ve genç kızların gelecek ütopyaları
kanserli memeler
radyasyonlu besinler
virüs olur yayılır yalan
şimdi sen ağla…..

kaçardım bu şehirden
sesim esmer olmasa
çocuğumun gözleri yarına özgür bakmasa
kaçardım
siyasette vampir karanlığından

kimlikler geçersiz kalır
sokaklar çürümüş su çürümüş
havada kokuşmuş devriyeler
hitlerin sesi gazete puntolarında yankılanır
kahve köşelerinde ihanetin iştahlı pazarlığı
devrim dağdır elbet bir gün uyanır
mavi gözlü çocukların gözlerinde
aç yangın yayılır.

kapisre deresinde acılı doğurganlık
kamçılarda halk kısırlaşan alabalık
namussuzluk kendini devşirmekte
denizler ölürken
camilerde kuru kalabalık
şehir hançerini onurluya bilemekte
doğurganlığını unutur kadın
baltasını bekler celladın
sevinç çok uzakta
devrimlerin gölgesinde ebelenır
şiir yüzlü anneler gürbüz çocukları emzirir
yarın için gül nakışlı günler için……..