Başlıksız Şiir Şiiri - Yusuf Durmuş

Yazında bırakıpta gideceğini bilsem,
Bilsem ki,bazı sıcaklar üşütür insanı,
Beşir gözüyle bakmazdım. Sevinsem,sevilsem,
Duysam kuş ve çiçeğin konuştuğu lisanı,
Elimde bir kayısı çiçeği,göğe bakıp;
Girsem bülbüllerin kovulduğu lalezâra,
Babamın tattığı elmayı cennette yakıp,
Sonra;hoş değil neden geldin derdim bahara.
Koparmaya kıyamadım hayali gerçekten.
Bahar cennetten bir parça. Ben ordan kovulan.
Ben ne anlardım bir çiçeği ayrı sevmekten,
Sen lavantayı bu kadar seviyor olmasan.
Eskiden hep;bir elma için değer mi derdim,
Ve nedir Adem'e dünyayı da cennet kılan?
Kovulmanın sırrına,kendim düşünce erdim,
Kalkmak..Düşmenin inhisarına bırakılan.
İzin verdim genç olmama ve hata yapmama,
Leylak büklümlerinin beni de sarmasına.
Sildim gitti havsalamdan "lakin,fakat,ama"
Düştükçe varacağım kalkmaların tadına.
Potifar'ı da merak edeceğim mesela,
Yusuf'u,Züleyha'yı merak ettiğim kadar.
Varsın olsun softa şekaveti başa bela.
Merak edeceğim ben,idrak ettiğim kadar.
Beklemek ya da en başından sevmek hataysa,
Olmaz bir duaysa yazdığı,levh-i kalemin,
Mihr'i solupta karanlığa boğulan ay'sa,
Tüm hatam ile "eslemtü li rabbül alemin"
Devam edeceğim seni ve sana yazmaya,
Belki de okursun diye aklına estikçe,
Aydınlıkları kendim dolduracağım ay'a.
Göğün diliyle,Gökçe konuşacağım. Gökçe.
Sana Gökçe'den başka isim takamazdım.
Gökten gelen armağanken. Gönlümün sahibi.
Bir de bazı kağıtlara lübbetülayn yazdım.
Ortası kalp içinde. Senin yaptığın gibi.
Senden başka kimse anlamayacak bu şiiri.
Bir ceylan koşacak ve biz ikimiz peşinden,
Takibe değmez mi büyülü iri gözleri?
Ölüyorum. Her gün ölüyorum hasretinden.