Kelimeler düştükçe gözlerimden, yüreğim yanıyor suskunluğumda ve yalnızlığım korkusu şimdi bütün sağır hücrelerimde! Yürek kırıntıları hasretimi taşıyor sensizliğime ve aynaların buğusu yüzümü gizliyor; gecenin kör sensizliğinde!
Haykırmak seni getirmiyor artık bana, üzgünlüğümün ertesinde ve şiirler senden yana vuruyor kıyılara, özleminin derinliğinde! Sabahlar daha bi ayaza çekiyor gözlerinin bebeğinde ve şehir beni istemiyor artık; özleminin eşiğinde!
İstanbul, haramilere direniyor hala öksüzlüğümün senesinde ve ellerin beni ısıtıyor üşenmeksizin, soğukluğun nefesinde! Ve diye başlıyan bi şiir daha bitiyor hasretinin en sıcak hanesinde!
Hüseyin KapanKayıt Tarihi : 24.7.2002 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!