Başlıksız 3 Şiiri - Muzaffer Öztaş

içime sinmez bir kaç satıra yazmak
bir hiç gidiyor...

çalınmış dilek ağaçlarım,
üstüne astığım bez parçası
ıslak bir hüzün merasimi
beni alıp gidiyor
son mısrası...
kımıldayıp atılıyor hiçlik sürgüsü
yaralıyor kısa bir ara
sahnesini gerçekleştiremiyor
sıla tanesi üstüne
bir hınç yükseliyor...
günlerden bir güneşsizlik
tabiatine kirleniyor iç
atılmışlık bir köşeye bu gün
dağ aralıkları bir sönüş buluyor
yalanmış diyor dün...
sürünüyorum aciz mahlukat hissinde
acıyor çilemin son kırpıntısı
çarpıyorum kendime içimde
düzene dizilip bir dil çırparak
atılıyorum koruluklara
hakikatin sabrı dilimde...
ben mi istedim bilinmez
geliyor işte ne yapmam,gerekmekte
sabah süslerde sabah benden habersiz
sürüklenmekte vücudun tortulaşmış birikintisi
çalkantılı boğumlarım ellerim göğsümde...
her düş gibi yeniden
bitiyorum sonucunda
idamlarda bu gün,idamlarda sabah
dal kırılıyor yine hayal kırıklığı
bir an kurtulamıyorum bu demden...
bitirmiş memleket şiirleri umutlarımı
ahmet arif e inanmıyorum
çamur birikintisi sarılırken boynuma
doruklardan başka bir şey farkedemiyorum.
söylese bana bir dil umudu
anlatsa belki kurtulurdum
inanç tarlasının kabuklaşmış cisminde
ilerleyemiyorum...
bir ahmet kaya sözünde
çekip gidiyorum...