Başlıksız 14 Şiiri - Muzaffer Öztaş

kuşlar mıydı eşlik eden
bu çarka,
mevsimi değil
yaprak salınsın,
nida eksik
vakti geç,
ins mi bu derde alınsın...
sırrı sur'a,
yakın değildi çeşm,
kavmi geçmişti hiss-i cefanın,
pek hakiki ötüşü,
dökülme zamanı değildi
ama soldu yaprağım.
halbuki açmaya erişmişti,
etmişti tak,
olamaz,
kandırılmıştı elbet baharı,
yoksa sararmazdı
inanki hazanı.
bilirim suç ne seherde
ne yerde,
ki insandaydı yüreği rüzgarın,
kibri kine bulaşmış,
çıkarır ruhunu be canın...
ne yapsın,
dur da diyemez dil
mührü kırmızı çaresiz leb,
sineyi açar hesap istemez
boş kalsada açıktır hep,
hat çekilse belki önünden
bülbül bu
daima diken isteyen,
ne yapsın cefasız yaşama
vefasızken bir yanın...