Başlıksız 11 Şiiri - Muzaffer Öztaş

Hak hakikatte gizliydi,
ıkra dedi,
yaşamı okudum
hakikati aradım,
okudum zihni zorladım,
hakszlığı hakikat yapan
bir nüshaydı,
karşıma durdu...
Hak sırrını aşikar etmiş alemde;
baktım yüzlere,
baktım ellere,
söndü gözlerimin feri.
selama durdum,
hisettim Hak,
selam verdim sağa,
selam verdim sola,
gözlerimi açtım,
gözlerimi kapattım,
ellerimi açtım,
Hak oradaydı;
yüreğime sürdüm,
acıyordu gönül,
dermandı...
aczime sığındım,
hak ararken hakikati kaybetmek var,
korktum;
sürünerek ilerledim,
şükretti şahadet,
kanlaşan gözlerde dedi dilim,
hissettim...
aramaktan yıkılışa giderek,
zihnime hükmettim,
kırdılar ama koparamadılar,
daha bir filizdi...
şeytan kimdi,neydi,bilmiyordum
ama vurup dağıtıyordu;
hasrete mahpusluk,
yaşama zindan diyordu,
sığınıyordum,
gidiyordum düşlerinden,
gün açıyordu,
gül acıyordu,
mem ağlıyordu...
dalıyordum,
tefekkür iflasa sürüklüyordu iblisi,
çalıntıydı yaşamlar,
asalet hırsta kalıyordu,
doğa inat etmiş,
göğsünü kabartıyordu...
çıktım yaşamdan,
çıktım yalandan,
ben kaldım,
Hak'ka yandım,
hakikate kaldım...