Başlar Evlat Şiiri - Osman Bulut

Evlat kuş misali tüner dalına,
Etrafa neşeler saçmaya başlar.
Şu dünyanın değişmez kuralına,
Uyar da yuvadan uçmaya başlar.

Ayağına batmasın diye diken,
Aylarca, yıllarca uğraşırsın sen.
Bebekti, çocuktu, gençti der iken
Koskoca bir ömür geçmeye başlar.

Sen istersen kırk türlü bir sofra ser,
Daha durmaz artık, ben gideyim der.
Yemeğini farklı tabaklarda yer
Suyu ayrı tasta içmeye başlar.

Evlat sömürmese babayı sağıp
Gider kabre gömer parayı yığıp,
Evlat bu; babayı borçlara boğup
Başına türlü iş açmaya başlar.

Onlarsız olmuyor hayatın tadı,
Ciğerdir şüphesiz bir diğer adı.
Besleyip büyütür baba evladı
Kanatlanan tek tek göçmeye başlar.

Mutlu etmez bunca çaba evladı
Takdir eder mi acaba evladı?
Büyütür yıllarca baba evladı,
Sonra sağa sola saçmaya başlar.

Çatalı, kaşığı atılır rafa
Olan biten yansır her fotoğrafa.
Kurarken yeni bir yuva, etrafa
Hem neşe, hem hüzün saçmaya başlar.

Osman gel oluver uslu bir koyun,
Allah’ın emrine eğiver boyun.
Yediğin ekmeğin içtiğin suyun
Er geç tadı tuzu kaçmaya başlar.