Başlangıç Sondur İlk Şiir Başlığı

Elimde bir poşet bedenim kapıda
Arkamda toz ve duman sadece
Yukarıda boş bir pencere
Bir kapının önündeyim
Saatlerdir bu odada ne yapıyorum
Bomboş odaya neden bakıyorum
Deli gibi öylece
Siliyorum kendi ellerimle masayı
Çöpü boşaltıyorum sonra
Çiçekleri düzeltiyorum
Yapraklarını siliyorum tek tek
Sanki yarın sabah gelip
Kontrol edecek gibi
Tek tek yaprakları siliyorum
Sandalyeleri aynı hizaya sokuyorum sonra
Çekmeceleri düzeltiyorum
Kağıdı biten makinaya
Yeni kağıt koyuyorum
Paspaslıyorum yerleri
Çekiyorum kapıyı sonra
Kilitliyorum
Kimse girmesin diyorum sanki
Benim tüm anılarım bu odada
Benim tüm herşeyim bu odada
Kilitliyorum
Açmasın kimse diye
Sonra bakıyorum camdan içeri
Boş boş öylece
Neredeyse hiç anısı olmayan
Bu odaya bakıyorum
Bakıyorum çünkü
Bu odada neler yaşanacak
Kim bilir
Ne gülmeler olacak
Ne ağlamalar
Kutlamalar belki de
Kavgalar bazen
Bu odada bir ömür olacak
Ben kapının dışında
Camda bir misafir
izliyorum sadece öylece
Adımlarım sonra yukarılara
Çok yukarılara çıkıyor
O odaya bakıyorum
İlk tuttuğum ellerini
Oda yok olmuş
Kalmamış kapısı bile
Ben gibi
Alıp gitmişler tüm anıları
Dolanıyorum etrafta öylece
Anısı olan bir toz parçası olur gibi
Heybeme katmak için
Yanımda
Sallana sallana iniyor sonra ayaklarım
Birkaç yüz veda eden
Bir kaç helallik sonra
Ve birden kendimi buluyorum
Yollarda
Bir şarkı eşliğinde
Adım adım gidiyorum sanki
Kulakta tüm dünya şarkıları
Bende sadece onun kahkahası
Sonra o suskunluğu saatlerce
Titreyen bir gece
Daralan nefesim sonra
Son kez yanağında bir buse
Kalmayan gözyaşı gözde
Ve bir veda hiç konuşmadan
Ölüm gibi bir şey sevmek
Severken ayrılmak
Son bir söz dudakta kalakalan
Titrek ağızda seviyorum diyebilmek
İzlemek sonra karanlıkta
Kaybolan seni...