Başlangıç Olan Son Şiiri - Rukiye Genç

Bittim
Dışı küllenmiş odunlar gibi içten içe yandım tükendim
Bağırdım duyuramadım kimseye sesimi
Söyledim anlatamadım kimseye derdimi
Ağladım gecelerce hıçkırıktan boğulurcasına
Gözyaşlarımı hiç kimse silmedi
Sevdiceğim ellerimden tutup da bırakmayacağım diyemedi
Ben çok uzaklara yalnız gidiyorum şimdi
Azrailin büfesinden kendi ellerimle kestim biletimi
Çok uzaklara alıp götürüyor beni sessiz bir gemi

Sevin şimdi ey koca dünya
Savur kara sevdamı nereye istersen
Kuzeyine, güneyine, doğuna ya da batına
Onu bekleyen buruk bir kalp olmayacak çünkü
Hasretinden ağlayan bir çift göz olmayacak ardında

Küçük bir masum kızın hayallerini köküyle yoldun toprağından
Kuruttun geleceğe dair bütün umutlarını
Karanlık tünellerde bıraktın sonu olmayan
Zehirledin boş vaatlerle tertemiz kanını

Eyy kahpe dünya kıvır şimdi o şişman belini
Zalimlerin kahkahaları, mazlumların çığlıkları eşliğinde
Bugün senindir ama bugünün yarını bilinmez
Ruhumda bıraktığın derin izler silinmez
Kucağına aldın beni bundan tam 21 yıl önce
Annem gibi değilmişsin kandım sahte gülücüğüne

Bugün senindir ama zaman ne gösterir meçhul
Bir gün bir bakmışsın akşam batan güneş, sabah doğmamış üstüne
O zaman anlarsın küçük ve zavallı kulların halini
Çünkü sen de dize gelirsin olursun garip bir kul