Başlamadan biterdi biliyorduk

Başlamadan biterdi biliyorduk

Bellidir bazı şeyler ayan beyan daha başlamadan
gidilemeyen ama görünen köydür

bir ömrün sonu gibi
bir yolun bir filmin
bir aşkın bitişi gibi

bellidir bitecek şeyler
bitişin habercisidir yüreğin cızz edişi
bir devrin bitişi gibiymiş bizim aşk’ımız
bir devin jübilesi

iki yüzlülüğü hayatın
gibi gibi kaderin hilesi

bir filmin son galası
ve yenilmiş bir kentin son kalesi
ydi bizim aşkımız

bitecek şeyler belli eder sona yaklaşıldığını
bitişin habercisidir
yüreğin cızz edişi

kıyamazdık daha çok körpe idi de bağlıydı elimiz kolumuz
elle tutulup gözle görülürcesine
tütün tütün duman dumandı hüznümüz
hiç gülmedi ki yüzümüz

ay parçası yüzün solduysa demek ki gelmişti zamanı
ayrılığın vakti saati

şehrin saati ayrılık aryası söylüyorken
son an da buluşabilir miydik garda
yetişebilir miydik
parmaklarımız dokunabilir miydi son bir kez
kaçırdığımız trenin penceresinde sen kaybolurken

paramparça olmuşsa düşler
o cılız sıtmalı hayaller
olmuşsa yerle bir
bitişin başlangıcı mıdır bilemedik mi yoksa sımsıkı sarılmayı

vaatler olmalı yüzü kızaracak olan
tek suçlu o olsun varsın
bana çok sözün vardı

gözün vardı bende eyy en sevgili

ardında bahaneler
ağlayan birileri belki yüreklerimizde
hayallerimizin elinde mendil
iki gözü iki çeşme

nasıl da acımasız
nasıl da emir verir iç ses
sus ağlama

sık dişini içine akıt gözyaşlarını ve dik dur
vakur

konuşursan yenileceksin düşüp peşine gideceksin

bir aşkın son dizesi gibi
bir devin son hamlesi
aklın almayacağı kadar büyükmüş masallardaki devler
aşk’tan da büyük değildi ya

ve ihtiyar bir Madonna’nın jübilesi
bizim Aşk’ımız
bir devrin bitişi gibi

Yüksel Nimet Apel

12/Ekim/2013/Cumartesi/Bodrum