Başkent'te Gecenin Yarısında

Buğulu bu başkent gecesinin
Çiğ düşmüş caddesinde
Puslu Sokak lambasının
Hüzünlü Işıltısı düştü gözlerime

Yalnızca seni düşündüm bitimsiz gece boyunca
Mazim yeniden can buldu hafızamda
Yanına gelirken kaldırıma emanet bıraktığım
yalnızlığım seslendi köşe başında
Ve bebekçe söylentilerin uğultusu yankılandı kulağımda
Uçurum gibi çekti beni sensizlik duygusu
Bulamadım kendi yolumu
Düşüncem yollarca uzadı
Aslında bütün adımlar
sancılı bir umutsuzluğa yolculuktu
Ve bir şiir takıldı dudağıma
gecenin yarısında
Başıboş bu başkent sokağında

“Sen bana yabancı
Ben bana yalancı
Elimde cehennem kılıcı
Bu sinsice ceza bilmem kaçıncı”

Acı kör bir pusuya kurulmuş haince tuzaktı
Seni bana getirecek tozlu yol ise cennet kadar uzaktı
İçimde devleşen karınca sessizliğini
gözyaşımın çığlığı uyandırmaya yetmedi

Sabrımı ucu ucuna ekleyip
Bu cinnet geceme bir neden bir cevap aradım
Gönül bulmacamda
eksik olan sadece tek sözcük vardı
O da gül dudağında tutsaktı

Yalnızlık acının kırbacı oldu
buz misali soğuk bu otel odasında
Özleminle açıldı uykusuz kirpiklerim
Usulca bir yangın sardı bedenimi
alevler içinde titredim
Çırılçıplak yalnızlığımla
Avucumda tek damla mutluluk umudu
Öylece seni bekledim

Sense hep başka dünyanın papatya falında yaşadın
Kupa kızıydı uğurun
İki katlı evinin
üst katında saklıydı unutmaya çalıştığın gönül vurgunun
Belki de kendince çok mutluydun

Başucumda teninin o çocuksu kokusu
Aklımda suya inen ceylanın korkusu
Bunca şeye rağmen
Kalkıp sana gelmek istedi canım gecenin yarısı
Önce ince bir telaş başladı ruhumda
Sonra umutsuz acı dolu gelgitler duygularımda
Cam kırıkları gibi paramparça oldu
hayallerim yastığımda
Yenildim gözyaşıma
Ağladım...gecenin yarısında
Başkent’te...
Bir yolcu odasında...