Başkasını Seviyorum Şiiri - Naki Aydoğan

Başkasını seviyorum.
Evet
Sen başkası değilsin artık.
Seni tanıdım.
Tanımıyorum artık.
Ne yapayım ben artık.
Sen beni çok tanıyorsun artık.

Senin le bir öğle yemeğinde tanışmıştık.
Ben Trabzon’dan gelmiştim.
Sen İstanbul’da yaşıyordun.
Karşı plazada çalışıyordun.
Bende o plazada iş takip ediyordum.
Sana yönlendirilmiştim.
Ben seni lokantada tanımaya başlamıştım ki
Ofisinde tanışma imkânı buldum.
Önce zora koştum sonra fiyat kırdım.
Seni daha fazla göreyim diye.
Hayatına batayım diye bakmayı geçmiştim.
Yeni hayatımın kalıbını almıştım bile.
Âşık olmuştum sana.

Şimdi ne oldu.
İkimizde iş yerlerimizden ortaklılarımızdan ayrılık kendi işimizi kurduk.
Çalıştık çabaladık.
Çıkıp eylendik.
Sevişip evlendik.
Bir iş kurduk.
Bir çocuk yaptık.
Yaşlandık.
İşimiz bitti.
Emeklilik için başkasına âşık oldum.
Biliyorum sende emeklilik için başkasına baktın.
Bakışmadığımızdan anlamıştım.
İlk ben buldum derken senin beni aldattığını gördüm.
Çokta sayılmaz ama bahane oldu bana.
İşte söylüyorum sana.
Başkasını seviyorum.

Emeklilik başkaymış.
İşten güçten elini ayağını çekmek.
Hayattan asla.
Hayatın kuralları yaşamak.
Peki devletten ve insanlıktan.
Üzerimize düşeni her zaman yaparız.
Can borcumuz var.
Ölümümüz bile buna dairdir.

Hep başkasını sevdik değil mi?
Başkalaşmak için.
Çağımızda başkalaşmamak zorbalık.
Ancak başkasıyla kalırsın.
Bir meslek içerisinde bir iş yapsan da
Diğer tüm mesleklere karşı fikrin olmalı.
Sürekli değişmelisin.
Kesintiye uğrarsan aşk boşalır,
Bizden.
Diğerleri gibi kalırız.
Bir kalamayız.
Ayrı ayrı hayat yaşayanda çok var.
Onun tadı da vardır elbet.
Devlet öğle başkalaşıp başkalarının olamıyor.
İnsan hakları da yavaş işliyor.
Ülke sınırları düşünce sınırlarımızı hala kırmızıçizgi belirliyor.
Hatta kırmızıçizgi etnik talepler bile olabiliyor.
Dünya hala kuyruklu.