susunca fırtına
yalnızlığıma sığındım
omuzlarımda yük ağır
kendimde az değilim hani
hüznümü yanıma aldım
anlatacak sözüm saklı değil
dizdiğim sözcüklerde
her biri kendini işlevini desin
çiçek çiçeklenince dalı gürleşir
ben buradayım sevgili neredesin
yalnızlığıma alıştım bırakmam
bırakmam için senin olmalıyım
öyle anlaştık onunla ya onunla
ya da yalnızlığıma senedim var
başkasına da diyemem yâr
18:08 04.04.2009 denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 4.4.2009 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!