Başkası Olsa... Şiiri - Seyfi Karaca

Kökünden kesilip gövdesinden kuruyana
Ne yar eder metreküp başı küplere binse de yağmurlar
Boynunu çukura çekmiş ve omzuna binenleri kelli felli
Kıl payı ile kendi üstü başına zor kurtulan
Sırtından Dünyayı aşıran bütün köprüler gelen geçenlerini meçhule unuttup
Dört yol, yedi iklim, iki kapı
Üstten baştan ayaz kulç attıkça uzaklaşan iskelenin
Gününden gönlünü koparmış güneşler ne harap
Kız oğlan kız ve bakir bahar hem büyük hem perişan
Çorak düşlerine karanlık gölgeler giydiren çekilip kendi elinden alınmış
Çizmiş cızlayı tüymüş de körün gördüğüne ınandığına
Al götür beni buralar benlik degğil diyen yavrunun da yavrusu
Ne onarılmaz telafisi mümkünsüzlük... Çıkmış da çan çalıyor halleri
Herkes kendi canı derdine düşmüş; kaçan kaçana hem yazık hem bozgun
Cami yıkılmış ama mihrabı yerinde bilerek
Kopyasından başkasına dirhem selam koklatmayan, taş, tundra,
Tunç,
Demir çelik cümbür cömaat sunta, talaş yontma ve cilalı
Basılmış havaların damperlisine kubarı kabarı cukkaya seleften halef
Hem Döner,
Hem Yanar döner,
Zamanı kayışlara çekerek ucuza getirmelerin ahbap çavuşluğunu
Arayıp anca bulmuş ayaklarına yatan cim kararında noksandan
Başkası olsa..!
Adyos...! Derdi..Adiyos...!
Ne sandıydın ya ne..!
Gönlü kararınca eli ayağı buz kesilen
Fena yerinden vurulunca güzeli...

Seyfi Karaca...............Aralık / 09