Başkalaşma Şiiri - Eyyu Curhin

"Yabancı olmadığımız ne var? Ya da bize ait olanlar neydi? Neden kısıtlıydı ki? Öze dönüş nedir? Köye dönüş mü, ruha dönüş mü? İnsan özünde isteyen, bekleyendir. Allah insanları renk ve dillere ayırırken herkes ait olduğunda mı kalsın istemişti? Yoksa bütünleşme için tanıyıp araştırma, farklı öğretiler için miydi? Kendi ellerinde olmadığı halde doğdukları toprakları üstün görmeleri insanın hangi alametindendir? Taklitçilik karakter konusuna mı girerdi?

Herkes birbirinin aynısı olma yolunda ilerlerken kendisini seçilmiş görür. Ben ile başlayan cümleler ben diye biterken suçlama olduğunda sen olur. Evet, biz kendimiz için yaşıyoruz. Doğa kanunlarındaki yaşamak için öldür sözünü ezilmemek için ez olarak algılıyor öyle hareket ediyoruz.

Kaç insanlardan, sığın insanlığa... Öze dönüş sözünden anladığım kendin ol. Aslında en zor olan budur. Kendimiz olamıyoruz anlamsız serüvenler içinde anlamsızca yabancılaşıyoruz...

Oldukça marjinal bir arkadaşım bana bir müzik dinletmişti. Çok güzel ve etkileyici olduğunu sözlerine eklerken yorumlara baktığımda herkesin iltifatlar yağdırdığı bu enstrüman ve sözler bana hiç de çekici gelmemekle birlikte bir şey de anlamamıştım. Ama bunu söylemek yerine muhteşem olduğunu söylemiştim.

Başkalaşma budur belki de..."