Başkalarının gülüsün Şiiri - Fettah Bayir 2

Belki o bir bahardı başkaları için
Hazan yapraklarını yüreğime dökdü
Bunca zaman başkaların ellerinde bir güldü
Dikenleri yüreğime onca zaman batıp durdu

Bir of bile çekmeden meydan okudum yıllara
İnanmak istedim onca zaman söylediği yalanlara
Cennetimi kaybettim bir kere onun gözlerinde
Anladım ki tomurcuklar açmış başka gönüllerde

Gönlümde pimi çekilmiş mayın gibi
Saplandım kaldım olduğum yerde mıh gibi
Düşüncelere hapsettim gün yüzüne çıkartamadım
Her daim o vefasızın adını sayıkladım

Kendim ettim kendim buldum şimdi anladım
Sevdasını görmeyen gözlerim istersen kör olsun
Taş kesilmiş bunca zaman sevdasını hissetmeyen bu kalbim
İsterse bir vahşinin ellerinde son bulsun

Yüreğimde ki yangınla bugulu camlara adını yazdım
Adını yazdımda aşkımı bir türlü anlatamadım
Yazık olmuş onca geçen zamana artık anladım
Yarım aklımla mecnun gibi bak açıkta kaldım

Yarım akıllı yalın ayak deli yüreğimi
Artık bundan böyle beni kabul edermi
Yoksa gururuna kapılıp çekip gidermi
Allahım bu acıya nasıl alıştırırım yüreğimi

Sevmek bu kadar neden acı Allahım
Sevmek ne fayda bak tek başınayım
Başka gönüllerde soluyor bak be gülüm
Kavuşmamızın tek adresi biliyorum ki ölüm

Zaman mahkumları gibi her gün şafak sayıyoruz
Gözlerimizde acı bir tebessümle etrafımıza bakıyoruz
Dünü unuttuk artık yarınlara acıyan gözlerle bakıyoruz
Ölüme elele olmasada gönlümüzle bak işte gidiyoruz...

16-01-2010/cumartesi