Hasret, ah yine hasret, yine gözyaşı
Düştü gönlümüze aynı dinmez sancı
Zaman durur, hiç geçmezmiş gibi sanki,
Katar dertlerimiz üzerine onmaz acı
Duygular, ah duygularımız, acı veren
O ateş olup, kasıp-kavuran bazen
Rüzgar gibi esip geçen kimi zaman,
Yağmur olup boşalan, duygularımız
Ah bir söküp atabilsek zihnimizden,
Silkinmekle kurtulabilsek hepsinden
Yaşamazdık böylece bu zor anları
Silinirdi de, özlemler içimizden
..........Kalmazdı o zaman gönül sancıları
..........Dinerdi hem süzülen göz yaşları
..........Rüzgarla sürüklenmezdi de o an
..........Duyulmaz olurdu yürek yankıları
..........Evet, çekmezdik belki bu acıları
..........Umursamaz olsaydık duyguları
..........Birlikte gülerek bakardık ufuklara
..........Acıdan uzak tutardık çocukları
Ama acaba, onlarsız ne kalırdı bizden
Başka, biraz et bir kaç parça kemikten
Nedir insanı insan yapan, bir düşün
Umulur mu ki insan geçsin sevgiden
Değil mi ki, ayrılmaz parçamız sevgi
Acı, keder, gözyaşı ve elem belki
Daha nice; umut, saygı, güven, inanç
Tabii ki, bunlar bile sayılmaz hepsi
Tamamlanır belki, bir bedenle insan
Yoksa ne et, ne de kemiktir veren can
Asırlardır sahip olsa da bunlara
Duygu yoksununa demez miyiz "hayvan"
Brighton -1993
Ali Şafak BalıKayıt Tarihi : 16.2.2014 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!