Başka Dünya Şiiri - İrem Aslan

Neyini terbiye edeyim bu gönlün,söyle gönül?
Her basamakta zirveye diye, patanaj yaptı ömür.
Dağlar kadar derdim var desem ,haşa yalan olur
Küçücük omuzlarıma yükle acıyı,oldum kambur.

Bir bir düşüverdi gözümden yere göğe sığdıramadıklarım
Sersenişimi hoş görün, tuz buz oldu hayal kırıklıklarım
Bűyük dediklerim,yüksekte tuttuğum umutlarım,
yerlerde dostlarım
Miniminnacık olmuşlar,masallardaki o dev kahramanlarım.

Sitem desen ne yazar,sitem etsende duymaz, sağır kulaklar
Sessizlikte, çığlıklar gökyüzüne çıkmaz,içimdeki yürek zarı patlar,
Göre göre,duya duya pişkinlikleri,bıktım, başka dünya bu sanki,
Dar gelir her yer,hayretler içindeyim,içimde ölenlere mezar yetişmedi.

Biri var,her gün aynada gördüğüm
küçük bir yüz,makyajla kusurunu örttüğüm,
Yabancı olur mu insan kendine, nasıl bi kördüğüm?
Dünyayla birlikte,herşeye,herkese, kendime küstüm,
Hadi sabah olmasın bugece ,yarınlarımın üstünü örtün .