Başka Dünya Şiiri - Nevin Akbulut

Başka bir kimlik bulsam kendime, başka bir dünyadan
Başka bir ete bürünse bedenim, kurtulsa kemiklerimden
İlk kez gülecek kadar masum bir yüze
İlk kez dokunacak kadar yabancı bir ele sahip olsam
Cahilliğin deli türkülerini sayıklasam

Ben sana bürünmüştüm en son
Şimdi sendeki ruh halimden de çıkmak istiyorum
Kendimden değil aslında;
Kendim olamayan kendimden sıkıldım

Başka bir dünyaya gitmek için ayrılıyorum bu bedenden
Ellerin buz tutmadığı
Çayların soğumadığı
Kahvelerin kırk yıl hatırının unutulmadığı
Başka bir dünya

Sen “çık” demeden çıkmayacaktım bu ruhtan
Ama sen varlığıma öyle alıştın ki
Ruhumdaki ağırlığımı bile unuttun
Bir çığlık özgürlüğü istiyorum şimdi düşlerime
Ve gülüşlerime
Dudaklarımın esnekliği kadar özgür olsun gülüşmelerim

Güçlü olmanın zorluğunu yaşadığım yerdeyim
Kollarımı iki yana salıp güçsüz olmak istiyorum

Yüreğimin köşesinden açılıyorum dünyaya
Bir yelken olup gitmek istiyorum
Ya da bir yelken bulup
Açılamadığım yerden açıldığım zamana
Zaman olmasın istiyorum
Zaman sadece bebeğin anne rahmindeki uykusunda,
Huzurunda olsun istiyorum

Yüreğimin açıldığı bu dünya
Ben yüreğimin ağzıma, dilime yaptığı en güzel tercümeyim
Duyduğunuz kulaklarda
Hatırladığınız anılarda
Ve gelip geçen yüreklerde

Baktığım aynaların köşesi kırık
Yüzüm karman çorman
Saçlarımı tarasam da düzelmiyor yüzüm
Yüzümdeki hüzün
Gözlerimdeki yüzün
Değişmiyor yeri
Ne kadar düzeltmeye çalışsam da
Ayna yetmiyor ikimizi birden göstermeye
Bu kadar kırıkken

Aynaların olmadığı bir dünya istiyorum
Birbirimizden başka bakacak yerimiz olmasın
Ya da kırılmasın aynalar
Ayna karşısında bile ayrılmayalım

En anlamlı yer sesimiz olsun
En dolu yer gözlerimiz
Taşsın, taşalım anlaşıldığımız için sevinelim en çok

Şimdi susuyorum
Bu dünyada konuşulmuyor
Konuşulsa da anlaşılmıyor
Dinlenilen bir dünyada konuşmalıyım
Dinlenilmekten çok anlaşılmalıyım konuştukça

Bir kimlik bulmalıyım kendime
İsmi konulmamış
Soy adı olmayan

Bir kimlik bulmalıyım kendime
Bir yelken
Gitmeliyim
Rüzgarın başladığı yere kadar uzaklara

Gitmeliyim
Çünkü susuyorum

Gitmeliyim
Çünkü kimliğimi kaybettim

(Otuz Bir Ekim İki Bin On İki 10 00)