Başka bir şey var senin kaleminin ucunda

Başka bir şey var senin kaleminin ucunda...
Sanki tırnaklarını geçiriyorsun her harfin sonunda.
Ve satırın sonunda kan kaybından ölmüş oluyor okuyan.
Dedim ya, tercümanı olunamayacak başka bir şey var senin satır aralarında.

Şaşı bir şair olarak derim ki; köylü şair de oluyormuş.
Sade bir okur olarak derim ki; zamanımı çalıyor fütursuz...

Velhasıl kelâm...
bir ipe kelimeleri dizip şıngırdatıyorsun, bir efsun sarıyor yeri göğü.

Bir ıslık gibi çiziyorsun rüzgarı...
Ve kim olursa olsun bir kez okuyunca, adını çiviliyorsun hafsalasına.

Bir çerçevesi, bir çatısı olsun kirpik diplerindeki pencerenin.
Bir kitap yaz mesela, saman sayfada mutlaka...
Ki yağmurlu ikindi vakti
kahvemi alıp sayfaları çevirerek okuyacağım bir kitap...
Sade dünya dönsün avucumun içinde...

"İçses" dedim sonra, bekle biraz daha!