gün ışıyordu
karşımda bir sen bir de uzanıp giden mavi deniz
gülün kokusu geliyordu bahçeden
sohbetler ,anlama arzusu ve dilimin ucundan dönen tümcelerim vardı
seni seviyorum demek mi bu sessizliğim
kara gözlerinde gecenin sakinliği
sesinde tutkulu ateşi güneşin
sıcaklığında erimek için mi bu sessizliğim
ne çok özlemişim meğer
ne çok istemişim sen de kendimi görmeyi
gün gözüyle, sadece sen ve ben varken
telaşsız ,dingin bir liman gibi
ne çok istemişim sana sığınmayı
gün ışıyordu
denizin mavi örtüsü gibi kıpır kıpır idi kalbim
bir kuşun telaşlı kanatları gibi idi ellerim
ve en güzel renkleriyle bir baharın içinde
ne çok istemişim seni sevmeyi
gözlerinde yitip , içinde kaybolmayı
Nevzat Güney
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!