Basit sarkacın bilyesi Şiiri - Hakan Yükün

Ne zaman dolanır yörüngelerimde nede yaşlanırım.
Basit sarkacın bilyesinden insanlara el sallarım.
İnsanlar işte o insanlar.
Renk renk,boy boy.
Bir gülüş,ilk baharda açan çiçek.
Hazan ve yaprak yaprak dökülen insan.
Mesafelerim farklıdır benim.
Yollarım farklı.
Her yolda beklemezler beni.
Su aynı su,hava aynı,bastığımız toprak
Ardımdan süreklerim onları.
Anılarda benzer bana
Her sabah ihtiyar postacının elinden alırım onları.

Rüzgar eser benim ardımdan
Şuh kızın eteğini kaldrır mor ve pembe.
vedalaşırım.çam ağacının kokusundan ve ardından.
Etyopya'da bir bebek doğar anasının karnından.
Açlık,ölüm yavaş yavaş şişen karından.
Bir suçluyum; kaçarım sayılan kemiklerin arasından.

Bir zaman çöreklenir.
Kuşak kuşak,boy boy,renk renk
zamanda bir zamane olurum.
Basit sarkacın uzanabildiği mevsimde.

İnsanlar kuşatır; ihate duvarlarımı
bakmaktalar saydam camların ardından.
Zamandım yaşlanmazdım ben
Buğusundan nem kapmış dudaklardan.
Renkleri yitik tabakalara vurmadan.

Çaresizdim basit makine idim.
Basit pekte üzülmedim.
Teşekkür ettim; beni icad eden insana
Kuşak kuşak,renk renk,boy boy
tik tak ve insanlık MERHABA.