git... uzaklaş benden...!
suskunluk kurşunlarıyla yağmala yüreğimin şehrini
bir rüzgar gibi sessizce süzül penceremden
hiç bir kanıt bırakmadan
git...
dört mevsim arasında en çok özlediğim...
çünkü yokluğunla avunmak ölmekten daha kolay benim için
sırtının duvarını yasla göğsüme
hıçkırıklarınla bıçakla beni
mesafeler dök aramıza bir yağmur gibi
git..
ve bir daha dönme
çünkü dönmeyi umut ettiğin yer bıraktığın gibi olmayacak...
canım yanıyor çok
mağrurluğunla ıslattığın gözlerim nasıl bu kadar değişebildi.
canım yanıyor çok
nefessiz bıraktığın zamanları hatırlıyorum DA
onları benden geri almaya hiç hakkın yok
canım yanıyor çok
git bu haldeyken hala seni seviyorken
beni böyle bırak ta git.
sessizliğinle boğmaya hakkın yok
yüreğim kanıyor sıkıca sarıldığın ellerine sevdam bulaşmış
görmüyor musun...? yoksa
git...
beni bulduğun gibi bırakarak.
seni hala seviyorken.........
Haşim UralKayıt Tarihi : 8.1.2009 22:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!