Sadece sensiz kaldığımda sarılırdım yastığa,
Başını koyduğun,kokunun sindiği yastığa.
Gözümü kapatır, sen niyetine sarılırdım doyasıya.
Gözümü asla açmazdım.
Bilirdim, açınca yanımda sen değilde
içi yün dolu bir yastık olacağını...
Ama bunları sadece sen yokken yapardım,
sen yanımda yokken.
Hasretini dindirmek, seni özlememek için yapardım,
yanımdaymışsın gibi rahatça uykuya dalardım.
Sadece anlık olduğunu uyanınca anlardım ve ağlardım.
Ama hemen silerdim gözyaşlarımı çünkü döneceğini bilirdim.
Yastığı bir kenara atıp, sana sarılacağımı bilirdim.
Ama şimdi bilmiyorum ne yapmam gerektiğini.
Seni özlediğimi biliyorum ama,
özlemimi giderecek hiçbir şey yapamıyorum.
Yastığa sarılıp koklayamıyorum.
Sanki sen yanımdayken
onu bir kenara atışımın intikamını alır gibi,
Kokunu üstünden atmış sardırmıyor kendini.
Ve seni daha çok özlüyorum.
Bana yeniden dönmeyeceksin,
dönsende eskisi gibi sevmeyeceksin biliyorum
Senden sadece
başını koyduğun yastığı göndermeni istiyorum…
Kayıt Tarihi : 4.10.2008 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!