Başımız Sagolsun Şiiri - Sevgi Oncel Cicek

Delinmez sandiydim yuregimdeki sevgin,
Yanilmisim!
Bir bir vura vura delermis meger sozler yuregi,
Ve o sizintidan ince ince akar gidermis sevda denilen gozlerinin icine baka baka hemde...
Arada sorardi dost diller nasilsin diye “iyiyim, ayni, bir eksik bir fazla ama ayni iste iyiyim” derdim,
gozlerimdeki nemi saklayan o koca gulucuklerle, ayni, iyiyim...
Ve yutkunurdum koca bir suskunluk daha girtlagimi yirtarcasina yuregimin kan kaybini hissettiren...
Annemin sicakligini özler, babamin o yikilmaz heybetine siginmak ister gibi pusardi icim...
Susardi...
Delinmez sandiydim yuregimdeki sevgim...
Yanilmisim...
Iciim, cocuk yanim...
Icim, senli yanim...
Icim, sevda kösem...
Sustu...
Küstü...
Ne agliyor artik, ne konusuyor...
Bir an gelirde sorarsin bilirim ey sevgili sorarsin “ne oldu! ” diye…
Ne benim sözum yeter anlatmaya,
Ne senin yuregin yeter anlamaya.
Yetmez,
Yetemez,
Yetemeyiz artik...
Kan kaybindan olmus bir yurek varken avuclarimda...
Basimiz sagolsun sevgili!
Basimiz sagolsun!
Delen sözlerden yapilmis mezara ne fatiha oku isterim ne de basinda gözyasi dök...