Başımın tatlı belası… Şiiri - İsmet Dönmez

Şaşkınım,
Elim ayağım dolaşıyor seni görünce..
Bildiklerimi unutuyorum.
Sanki yerinden çıkıverecek gibi,
Kalbime bir çarpıntı giriyor,
Korkuyorum..

Kızıl saçların,nar çiçeği dudakların,
Esiri oldum..
O bakışların yok mu hani,
Bir ok gibi kalbime saplanan;
İşte ben onlarla vuruldum…

Beni ilgilendirmiyor artık,
Günün doğuşu,batışı…
Varlığını resmettim kalbime..
Sensizlikte var olmak da güzel..
Dört mevsimin içinde kaybolmak…
Uyumak…
Bir daha uyanmamak…

Gecenin derinliklerinde arıyorum seni,
Ay ışığında,yıldız şavkında..
Geceler içimde hiç eskimedi,
Beklemek de olsa sonsuza kadar…
Gün doğmayacak olsa da,
Bir daha gelmese de bahar…

Aslında seni hiç kaybetmedim ki,
Fırtınalar içinde kaybolsam da,
Hiç sensiz olmadım ki..
İplik iplik,damar damar kanımdasın,
Sensiz nefes almak imkansız…
Beni kahreden bu gitmeler neden
Apansız, zamansız…

Seni sevmişliğime gülüyorum!
Neyine gerek be adam diyorum kendi kendime,
Aldın mı başına belayı…
Evet, “senin başına belayım” demiştin,
Hatırlıyor musun? .
Hiç unutmadım o sözünü,
Başımın tatlı belası oldun,
Gün batımına kadar da olur musun? ...