Yalnızlık yine kanatlar kollar beni
Zifiri karanlıkların kucağında
Ölüyorum sessizlik ve kimsesizlikte
Sokak kedileridir artık benim dostum.
Boş çöp kutuları var sokaklarda
Boş insanlar var uyurlar yuvalarında
Dolu insanlar nerede şu zamanda
Hepsi şiirde,sokakta,kitapta.
Görüyorum bir insan var uzakta
Ağzında az kalmış bir sigara
Belli onu da kanatlamış yalnızlıklar
Yalnızların yeri oldu sokaklar..
Kayıt Tarihi : 5.1.2015 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)