Masmavi bir gökyüzü vardı kalbimde
Sevgi gibi soyut bir ormanda gizliydim
Gelmeni beklemek
Ölü bir güneşten ışık ummak gibiydi
Yolunu gözlemek
Çölün ortasına kar yağacağı günün hayaliydi
Bu bekleyişlerim beni harap etti
Çok yoruldum
Öldüm, ve yeniden doğdum
Ne mavilikler kaldı geriye ne de ormanlar
Oysa bir yol bırakmıştım sana
Bir pusula
Söyler misin?
Neden hep bu cennetin dışında kaldın?
Sevginin yerinde başıboş korkular
Kanayan bir ağaç var, ve çürüyor ormanlar
Dökülür mü bulutlar, karardı güneşler
Gecenin sessizliği sokaklarımı darbeder
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!