Ne rüzgâr var ne meltem, üfleyiş beklenirken,
Gözler bir şey görmüyor, her şey yokluk içinde
Gece-gündüz var olur, günlere eklenirken,
Herşeyin menşe’î var, tohum toprak içinde.
Yalnız karanlık görür, açsa bile gözünü,
Ellerin yordamıyla, aramıştır özünü,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi