Ne rüzgâr var ne meltem, üfleyiş beklenirken,
Gözler bir şey görmüyor, her şey yokluk içinde
Gece-gündüz var olur, günlere eklenirken,
Herşeyin menşe’î var, tohum toprak içinde.
Yalnız karanlık görür, açsa bile gözünü,
Ellerin yordamıyla, aramıştır özünü,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
