Yoksa bütün isteklerinden vazgeçip; sadece hayatının kaliteli bölümü olarak gördüğün aile ve mesleki beklentilerine mi dönmek istiyorsun… Sadece başkalarını mutlu etmek için, kendinden, özünden uzaklaşarak karar verip, sevmediğin işyerine mi gidiyorsun…
— Kendine Ben Ne Yapmalıyım? Diye sordun mu? Belki bir kez daha sormalısın…
Yaşamına (nasıl ve niçin) ? Bilgi, Beceri, Üretkenlik katmak istediğini bir kez daha kendine sorduğun da, cevaplayabiliyorsan o zaman belki de gerçekten Karar noktasındasındır. Verdiğin her karar için sana saygı duyarım…
— Kendine Ben Ne İstiyorum? Diye sordun mu? Belki bir kez daha sormalısın…
..
Arı gibi çalışılarak
Sen çok zor kazanırsın
Petek petek dolu dolu
Ama hep sen kıskanılırsın
Başarı
Seni birileri hiç sevmez
Birileri sana istese de
..
Edebi kimliğim bir yana işim gereği de uzun zamandır eğitim ve kişisel gelişim dergileri yayınlıyorum. Kişisel gelişimin fokuslandığı iki temel nokta var: Mutluluk ve başarı. Aslında birbirinden ayrılmaz bir ikili gibi görünseler de her başarılı olan mutlu değil, her mutlu olan başarılı değil. Peki neden?
Yıllardır yaptığım işin neticesinde binlerce mutluluk ve başarı üzerine yazan çizen insanla görüştüm.
Kendilerinin çok mutlu ya da çok başarılı olduklarını iddia eden adanmışlar gördüm.
Kendim de az buçuk yazdım çizdim.
..
Senin hakkında karar vermesi gereken sensin. Senin yaşamın hakkındaki düşüncelerin önemli. Aşmakta zorlanacağın kişide yine kendinsin. Zincirlenmiş hayat kapının anahtarı yalnızca senin elinde... İyiler her zaman şeytan, kötüler her zaman melek rolündedirler. Bu ikisi arasında gidip gelenler cin rolünü kabul edenlerdir. Yaşamının önemli anlarını görebilmek ve farkındalık boyutunda yaşamasını öğrenebilmek için daima hep ileri düşüncesini benimsemektir. Toplumun senin gibi canlılara ihtiyacı olduğunu unutma... Projelerinde istikrarlı durur ve görevine ara vermeden kararlı gidersen, tüm acıların bitecektir. Mutluluk dağıtacaksın. Yaşamının plan ve projesini dış dünyana duyururken buna inancın çok büyük olsun. Geleceğin için geliş. Geçmişin için değiş. Bu gün için iç dünyana dön. Öz benliğine... Sağduyuna selam ver. Ben Enerjiyim... Ben Bir Hiçim... Ben Kelebek Çocuğum... Dönüşümüne adım at. Yaşamını başkalarına teslim ettiğin an yaşam felsefenden uzaklaşmışsın demektir. Bu da içinde yaşatacağın sinir krizlerin için mum yakmaktır. Eğer, Kelebek Çocuğa dönüşüm yaparsan, bu iletişim başlamadan önce ne verebilirim diye düşünebilmelisin. Huzurlu ve sevecen bir ilişki, olumlu ve olumsuz yönlerini kabul edebilirsen, içinde sakladığın tırtıl korkularını bırakabilirsin. İnsanların yaşamına farklılık getirmek, yazmak, gezmek, karışıklığına çözüm üretebilirsen, başarı merdivenini doğru duvara yaslamışsın demektir. Kimsenin yaşamına karışmasına izin verme... Ağaçların tepesinde oturup çevrene baktığında, Yalnız bugün için yapmayı düşündüklerini hayata geçirmen ve hayatta ayakta kalabilmek yükünün azlığına da dikkat et. Eğer bir el omzunuza dokunuyor ve siz hala göremiyorsanız yazgınızı kelebek dokunuşu ile görüntü gelecektir. Sinir krizleri yaşarken, etrafına gülücük at. Başarısız, hissi ve benlikte bastırılmış duyguların için sağduyulu ol. Yıkıcı, bencil, ikiyüzlü, yalancı yüzlerle karşılaştığın an başarı sağlamak için kendine güveni, özgür düşünceni yaratıcı gücünü ve hoşgörünü kaybetme. Kararsızlıklarında kendini ifade etmesini öğren. Kendini kaybetmek adına da olsa menfaatlerini ve riyayı Zenginlik ve mutluluk adındaki iletişim anahtarınla değiştirmelisin. Aşırı ilgine sınır koy. Özgüvenini artır. Şefkatli ve ağırbaşlı yaşamak istiyorsan, zaafını kullandırma. İlham perisini bilgi ve becerilerinle yüzleştir. Hak ve adil davranmak için kararlarını ver. Disiplin sahibi ol. Ve hayata geçireceğin her şey sana büyümende yardımcı olacaktır. Mademki seviyorsun beni... En ince nokta mı kırma. Dokunma, rüzgar ile savrulan yüreğime Essin dilediği yere Tutunamadığım dallara Mutluluk savrulsun etrafıma Haykır dağlara ovalara Aşkımız büyüsün...
İstanbul, 11 Eylül 1998
KELEBEK ÇOCUK
..
Hani derler ya “Kendi gözündeki merteği görmez de başkasının gözündeki çapağa laf eder."
Ne yazık ki böyle.
İstisnalar kaideyi bozmaz ama hangimiz bu yanlışı yapmıyoruz?
Hâlbuki kendi davranışlarımıza eleştirel bir gözle baksak ve adil olsak göreceğiz ki kendi halimizden başkalarına laf edecek vakit kalmayacak.
..
Turizm sektörü risklerinden bir tanesi de, çok hareketli olduğu için, değerlerin sürekli yerini kaydıran, şizofren hizmet algısını benimseyen çalışan faktörünün çoğalmasıdır. Bu algının en büyük tehlikesi ise bu davranışın doğru olarak kanıksanmasıdır, Sınırları yoktur, Çıkarı neyden fayda sağlar ise, ona kucak açar, nihayetinde baktığınızda tam bir şizofren olmuştur, Sevgi diline şüphe ile bakar, saygı diline şüphe ile bakar, başarı diline şüphe ile bakar, motivasyon diline şüphe ile bakar, antenleri karışır, Onun için verilmiş bir sevgi dili yoktur, artık kendi dili oluşmuştur, Ve o verilen sevgiyi hiç bir bağlama oturtamaz ve bağ kuramaz. Tehlikesi büyüktür, farkında olmak lazım.
..
Hoş Geldin 2006
Tüm Sevdiklerime;
2005 yılı acılarımızla, sevinçlerimizle geride kalacak. 2006 daha fazla umut, daha fazla sevinç, daha fazla mutluluk getirsin. Yaşamında güzel yıllar, mutlu yarınlar, gerçek dostluklar hep seninle olsun. Yeni yılın sana ve tüm sevdiklerine sağlık, mutluluk, neşe, başarı, bolca para, sevgi ve huzur getirmesini dilerim. Mutlu Yıllar!
..
Doğru bakış açısına sahip insani değerimizin, başarı adına söyleceklerini, iyi dinlemeliyiz ki, farkına varılan hedefe yürümek kolay olsun! .
..
01 Mayıs 2013 Çarşamba 04:53:59
Bugün Yine Pişmanlığım Vesile Oldu; Hatamı Görünce: Paylaşım! .
= X =
Öncelikle; Her Türlü Başarıyı Taşıyabilecek: Olgunluğu Kazan! .
Taşıyabildiğin Kolay Başarının Kazanımını Dostluğa Hediye Et! .
Yani Kendinle Beraber; Sen Kazanırken, Başkaları Da Kazansın! .
..
Orijinal
Her sistem kendi bünyesinde bir bütünlüğe sahiptir. Yedek parçacılar, orijinal ile taklitin farkını çok iyi bilirler. Taklit orijinalin performansını vermediği gibi, yeni arızalara da kapı açar. Her şey yerli yerinde güzel... Toplumlar zaman içinde gelişirler, sosyalleşirler. Gelişme adım adım olur. Hazmetmeden tekrar yemek nasıl zararlı ise basamaklar da tek tek çıkılmaz ise geri düşme tehlikesi var.
Önce doğru, adil, Milli bir sistem kurulmalı ki geliştirilsin. Devamlı değiştirilen, gelişmelere açık olmayan, fason sistemlerle nereye kadar gidilebilir?
Başarı için inanç ve azim gerekli. Hevesi kırılmış, meyus bir toplumdan başarı beklenir mi?
İnanç ve azimle çalışıp, kazanmanın verdiği şevk ile daha da ileri gitmek neden mümkün olmasın?
..
Çaresizlik çareyi ürettiğine göre çaresizlik diye birşey yoktur..Ölüm dışında.Canlı olmak zor iştir..Yaşamak daha zordur..Hele hele bir de düşünüpte yaşamak..Düşünen insanları kolay kolay güldüremezsiniz ve kolay kolay ağlatamazsınız..Düşünmeyen insanlar için ikiside kolaydır..Sadece bedeni yaşayan insanların çaresizliği kolay çözülür..Düşünen insanların çaresizliği küf gibidir..Düşünme kabiliyetini kaybettimi önce beyin fonksiyonunu yitirir..Yavaş yavaş ölür..acı çeke çeke..Beden suni şekilde yaşasada..Sadece nefes aldığı için yaşar.Şu halde düşünen insanların çaresizliği hayalleri çok geniş olanlarda görülür..Hayalleri akıllarını geçtiği zaman büyük hata yaparlar..Düşünmeyen insanları bile güldürürler..Düşünen insanları geçmek için hayal gücümüzle aklımızı birleştirebiliriz..Fakar hayallerimizin aklımızı geçmemesi şartıyla..Hiç hayalleri olmayan beyinler buzluklardaki etlere benzerler.Öz olan tazeliklerini koruyamazlar.Hayal olmadan hiçbir yenilikleri bulamaz ve hiçbir zaman öncü lamazsınız.Öncüleri takip edersiniz.Çaresizlik çareyi ürettiğine göre ne yapacağımıza karar vermek,nasıl yapacağımıza karar vermek gerekir.Başlangıçta düşünen insanlar üretme ve icad etme yarışlarında biribirlerini geçmeye çalışırlar.. her yani fikre açıktırlar..Herşeyi biliyorum diyen insanlardan sakının.Akıllı insanlara herşeyi yapmak kolay gözükür,seçim yapmakta zorlanırlar,tereddüt etmeden hangi yolda gideceğine karar vermelidirler.Düşünen insanlar her düşündüğünü her ortamda söylememelidirler..Kendine güvenmeyen insanlar ne kadar akıllı olurlarsa olsunlar başarı oranları çok düşüktür. Kararlı ve akıllı insanların aşamayacağı hiçbir engel yoktur...Ölüm dışında! ! !
..
Eğitim hizmetleri-öğretmen öğretici
Elamanıyla olur-sormamalı bu neci
Verimli başarılı-olmanın şartı ise
Uyumlu çalışmaktır-dikkat edin bu sese
Okullarda başarı- sağlanır öğretmenle
Huzur ile mutluluk-burada gelir dile
Bilgi ve beceriler-verilir öğrenciye
..
Saygıdeğer ZEYNEP ABLA; İLGİNİZE LAYIK OLABİLMEK İÇİN: www.antoloji.com Adresinde, Şiirlerimi Paylaşıma Sunmaya Çabalıyorum! . İNŞALLAH; DOSTLUĞUN TEBESSÜMÜ: DAİMİLİKLERDE VATANIMIZ UĞRUNA BİZLERLE BERABER OLMAYA DEVAM EDER ve TÜM VATANSEVER DOSTLUKLAR BAŞARILARDA İZ SÜRMEYİ ve İZ SÜRÜMÜ KAZANIMLARINI GELECEK KUŞAKLARA AKTARABİLMEKTE, HER DAİM BAŞARI ÇİZGİSİNİ MUHAFAZA EDECEKTİR, HER ZAMAN Kİ GİBİ! . SAYGILARIMLA! . TEŞEKKÜRLER ZEYNEP ABLA! . İYİ Kİ VARSINIZ! .
..
Aynada ki Maskemiz… Suçlu ben değilim. Suçlu sizsiniz. Beni yetiştiren sizsiniz. Beni Türk Devlet Okullarında okutmadınız… Sandınız ki paralı eğitim size başarı getirir. Fransız- Alman- İngiliz Kolejlerin de beni bana yabancılaştırdınız. Bana bir model olmadınız… Modelimi bulmama da izin vermediniz… Yanlış yada doğru bulduğum modellerimin de içine ettiniz… Mustafa Kemal Latin harfini öğretti. Dilimiz Türkçe. Dedi…Siz Tükçe’Nin de içine ettiniz… Lakap takarak ruhumu bedenimden ayırdımnız… Adımı unuttum… Şanımı unuttum. Dinimi unuttum. Irkımı unuttum… Dilimi unuttum… Şimdi ise kendimi unuttum. Kendimi ifade etmeyi…Kendine Saygıyı, Kendine Güveni, Kişisel sorumluluğumu…Kimliğimi, Tarhanın Manik Atak Tarhana Çorbası ile beynim kişilik ve karakter bozukluğu ile kaşelendi. Karakolda, Cevriyenin damgası kolunda, benim damgam kafatasımda kaşelendi… Sokaklara düştü…Delilik… Velilik… Zırdelilik… Mesleğe gore merhabalaştınız. Yedi hafle başlayan ATATÜRK’ü öğrenen… Mustafalar, Kemaller, Latin harflerini öğretirken, Bir çocuk vardı. Geleceği için…Karatahtanın önünde, tebeşir tozu yutan. Ve bilmediği zaman kafasına tebeşir fırlatılan… Ben Türkçeden, Türk yazarlarını bilmezken, Siz İngilizce, Almanca fransızca örnekler verdiniz… Ne fark eder ki! Bir de doğuda ki dili öğrenin… Kürtçe… “Bir dil bir insan eder” bir insan bir millet, bir mllet, bir vatan eder.” En azından o boğaziçi çocuklarını topluma kazandırırsınız… Çocuklarınız yabancı memlekette askere gitmesinler diye paralı askerlik için beklettiniz.… Parası olanlar okuyamadı. Engel konuldu. Biz okuduk. Ne olduk ki! ... Sen okuyasın… Sen de okuma… Adalet yerini buldu. Sistemi değişecek, “ Adalet Kadın” haketti okumayı. Adına çağdaş Türkiye dediniz. Öğretildim mi? ... Eğitildim mi? Bilmiyorum… Çok cahilim... Çok çaresizim… Değil size kendime bile mühahale edemiyorum. Sorumlu sizsiniz, Çünkü, siz insanların isteklerine, düşüncelerine, inançlarına, iltifatlarına, ihtiyaçlarına, iradelerine, iltimatlarına, müdahale edenlerdeniz… Hamasa şiirler yazarak, göz boyadınız. Kendi egonuzu sahne ye eklediniz…Barış isimli gezi motounu, savaş gemisi haline getirdiniz. “Bana beni yabancılaştırdıklarınızdan” değil, bana “NUTUK”tan örnekler verin… Bana Mevlana’dan, bana Yunus’ tan, bana beni anlatan kitaplarımdan örnekler verin… Bana Kuran_ı Kerimden örnekler verin. İlk Emir Oku… Oku… Oku… Olanı çevirdiniz kendinize… Yaz kızım yaz… yaz… yaz… “ İlham arısı bile karışmadıkça sokmaz en acı noktanıza… Siz kendi dilinize, dininize, ırkınıza kendiniz iğnenizi soktunuz. Arı soktu dediniz… Modeli unuttum…Yabancılardan değil, “Başarı Adam” peşinde koşarken, eğitmenliğin ve öğretmenliğin arasında sıkışıp, liderliği unuttum… Nerede “Çalışkan Adam”ım… Nerede “ Utangaç Kadın”ım. Suçlu Sizsiniz. “Aile Kadın”ım, “ Çevre Kadın”ım, “Eğitim Kadın” ım, “Sağlık Adam” ım Suçlu Sizsiniz… Arı bile güldü halinize… Gülümsedi. Dışarı da deliler kalmayacak diye…Hep içerideyiz… Diye… “Gülümse Kadın” gülümse… gülümse… gülümse…” Artık şiir yazmayacağım. Beni ve içimdeki Elmas çocuğu öldürdünüz...Siz hep, yıllarca gülen çocuk tanıdınız. Maskeyi attım. Kaporta gevşemiş… Bu son şiirim size… Deprem Çocukları…
…“ SORUMLULUĞUNU TAŞIYACAĞIN FİKRİN ADAMI OL.”
(Ahmet Hamdi Tanpınar) ”
..
Bir Kadın ÇOCUKTUR ASLINDA, erkeğin bir çocuğa gösterdiği şevkati göstermesini ister. Ama hiçbir kadın çocuk muamelesi görmek istemez söylediği şeyler çocukçada olsa dinlenilmesini dikkate alınmasını ister. BİR Kadın güçlüdür aslında ama gücünü ortaya koymayı sevmez isterki erkeğin gücü kendisine huzur versin BİR KADIN SEVGİLİDİR Aslında içinde her zaman sevgi taşır. Zor sever ama tam sever. BİR Kadın YANLIZDIR Aslında, hiç bir zaman bütünüyle elde edemezsiniz YANLIZLIK onun sığınağıdır… bütünü ile elde edemezsin,, mutluluğun sırları bende diyorsanız, elde edemeyeceğiniz başarı, yok edemeyeceğiniz engel kalmaz,,
..
Yaşam bir tecrübe sanatıdır. İyisi kötüsü, doğrusu yanlışı, bunlardan çıkarttığımız sonuçların toplamıdır. İnsanız; kimse dört dörtlük değil, istenmeyen olaylar bizi uçuruma sürükleyebilir. İşte tam o an, durup arkana bakmadan manzarayı izleyip, iyi sonuçlar verecek başarı adına sürükleyici hedefler belirlenmelidir. Sonuç: yanlışı yenen doğrular olmalıdır. Bedelini ödemekten korkmadığımız hataları kabullenmeli, yaptığımız iyilikleri sır gibi saklamalı, yargılamamalı, doğruyu teneffüs etmeliyiz... İnsanız, insanı sevmeliyiz, umut ediyorum biz gibi düşünenler aynı felsefe ile yaşamda var olurlar.
Sessiz Bekleyiş
..
Sana öyle derinden tutulmuşum ki
Git dediğime bakma,
Biz bir şey yaşamadık seninle,
Çok şeyden başka..
Bu yüzden geri dönmeyi düşünürsen
Geçmise git, gezebildiğin kadar gez ve dön bana...
Görebileceğin bütün güzelliklerini de al getir vur yüzüme...
..
BAŞARI+
En küçük işine kalple ruhu kat
İşte başarının sırrı da budur
Başar da işini sen de rahat yat
En küçük işine kalple ruhu kat
Çalışmak, çalışmak işte başarı
..
başarı
sonsuzluğa dayanan merdiven
her basamağın ardında
yen bir basamak
ayağın kaydığı anda dip
seni ne bir el tutar
ne de ip
..
Başarı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Başarı ile ilgili şiirler ve sözleri
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Nasıl bir gençlik yetiştirmek istiyoruz?Bu konuda yeterince net miyiz? Toplumdaki değişik kesimlerin kriterleri veya idealleri birbirine yakın mı?Peki ülke gençleri ve dünya gençleri yeterince tahlil ediliyor mu?Anketler analizler yapılıyor mu?Tüm bunlar sağlıklı bir planlamaya dönüşüyor mu? Sorduğum hiçbir sorunun cevabı tatmin edici bir 'evet' değil bence...
Bu ülkede dindar bir gençlik yetiştirme ideali var.Vatansever bir gençlik ideali de var,sorumluluk ve vefa duygusuna sahip bir gençlik isteyen de var;Geleneklerine,örfüne,tarihine bağlı milliyetçi bir gençlik isteyen de..Sorgulayan,insanı merkeze alan,evrensel düşünen,dayatmacılığa karşı yaratıcı insan yetiştirme hayali de var.Peki bütün bu istek ve idealler ,ülke ve dünya gerçekleri esas alınarak bir süzgeçten geçirilebilmiş mi? 'Hayır' . Analizler yapılıp bunun ışığında 50-100 yıllık eğitim projeleri siyaset üstü bir özen gösterilerek hazırlanabilmiş mi? 'Hayır'.
Ortaöğretim kurumlarımıza bakıyorum da hiç bir uygulama tarafsız bir harmandan oluşan ideal bir gençlik yetiştirme amacında görünmüyor.
Çocuklarımız ağır bir ders yüküyle karşı karşıya bırakıldığı için, velilerimiz karne başarısıyla övünür hale gelmiş;liseler üniversite başarısını başarı karnesi kabul etmiş durumda.Öğretmenler bu acımasız yarışın,sınav yoğunluğunun ahlaki zaafa uğrattığı öğrencileri sınıflarda vukuatsız tutmayı neredeyse başarı sayacak hale geldiler. E! O zaman hani ideal gençlik?Bu gençlik okullarda yetişmeyecek de nerede yetişecek?...
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Her işin başı sabırdır,
Başarı sabırla olur.
İnsanı yıkan kibirdir,
Başarı sabırla olur.
Hakikati bulmalısın,
Doğru yola gelmelisin.
..
