Yıllardır azimle çalışıyorum,
Fırsatlar çıktıkca yarışıyorum,
Topluma şairca karışıyorum,
Başarı umudum yaklaşmaktadır.
Her türlü hüneri ortaya serdim,
Kültüre,sanata beynimi verdim,
..
Nasıl bir gençlik yetiştirmek istiyoruz?Bu konuda yeterince net miyiz? Toplumdaki değişik kesimlerin kriterleri veya idealleri birbirine yakın mı?Peki ülke gençleri ve dünya gençleri yeterince tahlil ediliyor mu?Anketler analizler yapılıyor mu?Tüm bunlar sağlıklı bir planlamaya dönüşüyor mu? Sorduğum hiçbir sorunun cevabı tatmin edici bir 'evet' değil bence...
Bu ülkede dindar bir gençlik yetiştirme ideali var.Vatansever bir gençlik ideali de var,sorumluluk ve vefa duygusuna sahip bir gençlik isteyen de var;Geleneklerine,örfüne,tarihine bağlı milliyetçi bir gençlik isteyen de..Sorgulayan,insanı merkeze alan,evrensel düşünen,dayatmacılığa karşı yaratıcı insan yetiştirme hayali de var.Peki bütün bu istek ve idealler ,ülke ve dünya gerçekleri esas alınarak bir süzgeçten geçirilebilmiş mi? 'Hayır' . Analizler yapılıp bunun ışığında 50-100 yıllık eğitim projeleri siyaset üstü bir özen gösterilerek hazırlanabilmiş mi? 'Hayır'.
Ortaöğretim kurumlarımıza bakıyorum da hiç bir uygulama tarafsız bir harmandan oluşan ideal bir gençlik yetiştirme amacında görünmüyor.
Çocuklarımız ağır bir ders yüküyle karşı karşıya bırakıldığı için, velilerimiz karne başarısıyla övünür hale gelmiş;liseler üniversite başarısını başarı karnesi kabul etmiş durumda.Öğretmenler bu acımasız yarışın,sınav yoğunluğunun ahlaki zaafa uğrattığı öğrencileri sınıflarda vukuatsız tutmayı neredeyse başarı sayacak hale geldiler. E! O zaman hani ideal gençlik?Bu gençlik okullarda yetişmeyecek de nerede yetişecek?...
..
Başarı işini sevmekle başlar
Sevmeden başarmak mümkün değildir
Emeğin hakkını bilmekle başlar
Bilmeden başarmak mümkün değildir
Başarı çok para bulmakla değil
Aşırı hisleri silmekle başlar
..
Birlikte seviniyor
Topluca coşuyoruz
El ele tutuşarak
Çağlara koşuyoruz
Başarı altın golle
Kaldır bayrağı elle
Türkiye'nin Bayramı
..
Kimi çalışkandır, kimi yatıyor,
Kimi çok konuşup hava atıyor,
İmtihan zamanı gelip çatıyor,
Başarı göstersin tüm öğrenciler.
Ülkemin ileri umudu onlar,
Hayırla anılsın başlangıç,sonlar,
..
Dağılırsak,sakat kalırız
Dağılırsak,hedef
...
Nefret edersek,sevgisiz kalırız
Öfkelenirsek,evsiz
...
Başarı sabırsa;
..
BAKACAKSIN ve GÖRECEKSİN ve de YÜKSELEREK İLERLEYECEKSİN! .
İletişime geçtiğin insanın kıymetini iyi bil; o insandır bilgince uygulamaya geçmene! . Uygulamalı eğitime zemin hazırlayan insana kin güdebilir misin? . Sen; öğrendiğinle uygulama azminde isen, hangi insanı hor görebilir, hangi insanı aşağılayabilirsin ki? . "İyi" var, "daha iyi" var; iletişim uzmanı olmak için: kırma kimsenin kalbini, yıkma kimsenin gönlünü ve bu arada kazanımlarını gör ve de farkına var Anadolu İçin, yeni başarı fırsatlarını! . Başarıya odaklı ol ve her an başarı çıtanı yükselt ve yükselerek ilerle daima! . Kin, nefret ve öfkeye itaat ederek, küçültme kendini! . Sevgiyi an, saygıyla ilerle ve hak olanı hak edene ver ki, iyiyi başklarında görebilmenin muhafazasında yaşa ve yaşat aşkları! . Paylaşımdan uzak tutarak kendini; bencilliklerle tüketme biricik varlığını! . Sen ve ben, yani biz; ANADOLU KÜLTÜR HAZİNESİ ZENGİNLİĞİNİN MUHAFAZASI İÇİN VAR OLMAYA ÇABALAYAN, İNSANCA AZİM SERGİLEYEN, UMUT YÜKLÜ YÜREK İŞÇİLERİYİZ! . İŞÇİLİĞİMİZ; ANADOLU İÇİNDİR! . SEVDAMIZ; ANADOLU! .{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK - ANTALYA - 27.12.2012 06:04 }
..
Başarı başaranın derler
Başaramayan kim bilmezler
Başarı nedemek anlamazlar
Toprak üstünün zararının telafisini sormazlar.
Bence başarı telafisi olmayanı
Başarının en zor olanı
..
Bir işi yapmak demek, başlamak demektir.
Bir işe başlamaksa, en büyük emektir.
Düşünerek başlamadan, olmaz başarı,
Başarı; yemeği beyin ile yemektir.
Mustafa EROL
Manavgat /Antalya
..
Millî Takımımızın
Başarısı sürüyor
Önüne çıkanları
O yerlere seriyor
Başarı güzel cevap
Elbirliği çok sevap
Asla tesadüf değil
..
SORUYORUM SİZLERE?
Güldürmeyin insanı ne olur kendinize
Dört kişilik yarışta dört başarı olur mu?
Bu nasıl bir mantık ki yenilgi kabul etmez
Dört kişilik yarışta dört başarı olur mu?
..
Başarı tesadüfen değil emekle gelir
Her başarı azimle ve de sevmekle gelir
Kolayı herkes yapar, marifet zoru yenmek
Başaran insanın önünde herkes eğilir…
…
Ant-080711
..
“ANA” Adlı Romandan Cümle Derlemem:
Maksim GORKİ Üzerine
/ Böylesine kısa bir zamanda meşhur eden, onu geniş okur yığınlarına sevdiren sebepler nelerdir? . / Çok renkli ve serüven dolu hayatına / ele aldığı konuların orijinalliğine, / özellikle / hayatını yansıtmasına veriyorlardı! . / Bu başarının sırrını / kabiliyet ve istidadında görüyorlardı! . / Edebiyat devleri arasında kendine yer bulup sesini duyurabilmek için, / yukarıda saydığımız özelliklerden daha başka bir takım özelliklerin bulunması gerekiyordu! . / Eserleri incelenince, büyük yazarın bütün eserlerinde ona başarı yolunu açan ciddi bir sebebin bulunduğu hemen göze çarpar! . Gerçekten de, / yeni bir dünya görüşünün, yeni bir sosyal sınıfın, işçi sınıfının temsilcisi olarak edebiyat alanından geçmiştir! . İşte / böylesine büyük ve hızlı bir başarı sağlayan nedenlerin en başında bu gelir! . /
{ Kitap Adı: ANA Kitap Yazarı: Maksim GORKİ – Kitap Yayınevi: YALÇIN YAYINLARI / EKİM / 1994 – Çeviren: Nahit Teoman ERGİN - Sayfa: 011 – Cümle Derleme Çalışması: Kemal KABCIK – ANTALYA - 28 Mart 2015 Cumartesi 16:00:16 }
..
Büyüğünü Tanımak: Kendini Bilmenin Adımında; En Kolay Başarı Yolu! .
Büyüğümüzü tanısak ve kendimizi bilsek; gerçek başarı bu değil mi? .
Hak olanı, hak sahibi insana versek! . Umudu geleceğe taşıyabilsek! .
Ben; önce büyüğümüzü tanımaya çabaladım, sınırlarımı bileyim diye! .
Şimdi haddimi bilerek adım atmaya çabalıyorum! Bir adım gerideyim! .
..
Eğitimde; Kararlı Adımlarla İlerlemeliyim ve Başarı: Dostluğun! .
Paylaşımın; İnsana Kazandırabileceği Değerlere Yoğunlaşmalıyım! .
Öncelikle; Her Öğretmenin; Öğrencisine Duyduğu Güveni: Bilmeli! .
Öğrenimi Ciddiye Alamaya Çabalayan; Duyarlılık: Başarı Yolunda! .
Olgun İnsan Karakter Donanımının Kazanımları; Eğitime Katkıdır! .
..
Ben De Hesaplıyorum Ucu Ucuna Denk Gelsin, Diye; Hayat Zorlu! .
Başarı adına kitaptan öğreneceğin; iki kere iki dört eder, gerçeğidir! .
Gir hayatın içine ve başar, başarabilirsen, başarının rotasında iken! .
Hayat; daima bir adım önde sanki ve evdeki hesap tutmaz ki aşkta! .
Kitabın söylediği var ve hayatın, kaderimizin takdir ettiği başarı var! .
..
Hep beraber alkışlayalım,
Hep beraber..
Bahaneler bulup,
Başarı naraları atalım.
Hep beraber coşalım
..
Porselen tabaktaki dilimlenmiş muz gibi parlıyordun. O an dilim dilim yemek istedim seni. Dudaklarıma sevinç, dilime tat, ağzıma nefis bir haz olurdun. Ah yiyebilseydim seni hiç çatal kullanmadan. Elimle bir çiftçi açlığıyla mideye indirmek isterdim seni. Ondan sonra gör beni. Koca tarlayı on kişeye bedel kazardım. İçime kuvvet yüreğime kan olurdun. Önce seni koklardım. Burnuma çekerdim güneşin olgunlaştırdığı teninin kokusunu. Hiç muz görmemiş bir dağlı gibi, bir kar adamı gibi bir lokmada yutardım seni. Sonra bir oh çekerdim. Yaşamak ne güzel derdim. Kumsal sıcaklığında bir şarkı tuttururdum. İlk defa kendimi tok hissederdim. Açlığın hiç semtime uğramadığını düşünürdüm. Çünkü senin mahallende naralar atarak gezerdim. Porselen tabaktaki dilimlenmiş muz gibi parlıyordun ve ben o an sade seni yemek isterdim. O porselen tabağı kucağıma alıp boğulurcasına, tıkınırcasına seni içime doldururdum. Kanım olasın diye, canım olasın diye sana doyardım ama sana ayıp olmasın diye hiç geğirmezdim. Porselen tabağı da kırmazdım. Hatta o tabağı yalardım. Senden bir iz kalmasın diye geride. Bütün diğer nimetlerden vazgeçerdim. Sade sen gıdam olurdun, seninle beslenirdim. Sosyete masalarında kadehler tokuşturulurken, içkiler dere gibi akarken, insanlar sarhoş olup balık hafizalarıyla orada burada dans ederken ben porselen tabaktaki dilimlenmiş muz gibi parlayışına hayran hayran bakıyordum. Ben şarap kokularıyla değil senin bir muz gibi kokmanla sarhoş oluyordum. İlk defa bir insan muzdan sarhoş oluyordu yani ben. Beni şarap meclisine rezil ediyordun. Ben her ne zaman başarı sağlasam kendimi muzla ödüllendirirdim. Kendime ye ulan ye derdim. Şimdi biliyor musun sen ak saçlarımın, buruşuk tenimin, neşemin, ümitlerimin karşılığı kazandığım varlıksın....Sen benim için bir ödülsün. İşte bu yüzden yemek istiyorum seni. Çünkü ben ne zaman başarı kazansam hep muz yedim. Bu yüzden işte bu yüzden sırf bu yüzden tadına bakmak isterdim. Ben ne kirazlar gördüm de ne çilekler gördüm de hiçbirine bakmadım. Bu yüzden emin ol hiç aldatmam seni. Onları dudaklarımı ekşite ekşite yedim. Oysa ne zaman muz yesem dudaklarım ballandı. Sana ah sana tatlım demek isterdim. Sıcak iklimlerin meyvesi demek isterdim. Porselen tabaktaki dilimlenmiş muz gibi parlıyordun. Ve ben sana zayıf gözlerle bakıyordum. Az gelişmiş ülkelerde çocuklar ihtiyaçları olan proteini muz yiyerek alırlar. Bak ben az gelişmiş bir ülkenin çocuğuyum, potasyuma, demire, kalsiyuma, fosfora, sodyuma çok ihtiyacım var. Ne olur besle beni. Hadi ye beni de. Korkma incitmem seni. Dudaklarımda eski bir gençlik türküsü korkuyla ıslık arasında sıkışmış. Ben hiç güneş yüzü görmeyen bir hayattan geldim. Ayaklarımdaki nasırlar hala incitir beni. Ey acılara tat veren güzellik. Sen mutluluk rengindesin. Hadi güldür beni. Koşa koşa geldim sana. Tat kat hayatıma. Bu zamana kadar zehir kustum hayatımda. Ölümlü aşklar yaşadım. Yüreğim bir çocuk mezarlığına döndü. Aşk dediğin yürekte tat bırakmalı. Porselen tabaktaki dilimlenmiş muz gibi parlıyordun. İşte seni böyle görünce hayattan tat aldım. Bütün dünyam zifiri karanlıkken, seninle parladı. Işığım oldun. Seninle tattım deniz ülkesinde kral olmayı. Gök yeşil oldu, yer sarı. Bir ılıman iklim doldu ürkek bakışlarıma. Nemli nemli dudaklarımla gülüşüm manalandı ve hayatım anlam kazandı.
..
BAŞARININ SIRLARI
Akıl, gönül antenin öğretmene ayarla
Başarı sağlamanın olmazsa olmazları.
Bir araya gelmeli söylenen şu unsurlar
Başarı sağlamanın olmazsa olmazları.
..
BAŞARININ SIRLARI
Akıl, gönül antenin öğretmene ayarla
Başarı sağlamanın olmazsa olmazları.
Bir araya gelmeli söylenen şu unsurlar
Başarı sağlamanın olmazsa olmazları.
..
Başarı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Başarı ile ilgili şiirler ve sözleri
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Nasıl bir gençlik yetiştirmek istiyoruz?Bu konuda yeterince net miyiz? Toplumdaki değişik kesimlerin kriterleri veya idealleri birbirine yakın mı?Peki ülke gençleri ve dünya gençleri yeterince tahlil ediliyor mu?Anketler analizler yapılıyor mu?Tüm bunlar sağlıklı bir planlamaya dönüşüyor mu? Sorduğum hiçbir sorunun cevabı tatmin edici bir 'evet' değil bence...
Bu ülkede dindar bir gençlik yetiştirme ideali var.Vatansever bir gençlik ideali de var,sorumluluk ve vefa duygusuna sahip bir gençlik isteyen de var;Geleneklerine,örfüne,tarihine bağlı milliyetçi bir gençlik isteyen de..Sorgulayan,insanı merkeze alan,evrensel düşünen,dayatmacılığa karşı yaratıcı insan yetiştirme hayali de var.Peki bütün bu istek ve idealler ,ülke ve dünya gerçekleri esas alınarak bir süzgeçten geçirilebilmiş mi? 'Hayır' . Analizler yapılıp bunun ışığında 50-100 yıllık eğitim projeleri siyaset üstü bir özen gösterilerek hazırlanabilmiş mi? 'Hayır'.
Ortaöğretim kurumlarımıza bakıyorum da hiç bir uygulama tarafsız bir harmandan oluşan ideal bir gençlik yetiştirme amacında görünmüyor.
Çocuklarımız ağır bir ders yüküyle karşı karşıya bırakıldığı için, velilerimiz karne başarısıyla övünür hale gelmiş;liseler üniversite başarısını başarı karnesi kabul etmiş durumda.Öğretmenler bu acımasız yarışın,sınav yoğunluğunun ahlaki zaafa uğrattığı öğrencileri sınıflarda vukuatsız tutmayı neredeyse başarı sayacak hale geldiler. E! O zaman hani ideal gençlik?Bu gençlik okullarda yetişmeyecek de nerede yetişecek?...
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Her işin başı sabırdır,
Başarı sabırla olur.
İnsanı yıkan kibirdir,
Başarı sabırla olur.
Hakikati bulmalısın,
Doğru yola gelmelisin.
..
