Gözlerinin alacakaranlığının mutluluğu misali başaklanan bir boşluk.
Hüzün teranesiyle serpilen.
Söylenmeyen hatıralarla beslenen.
Sonsuz acıyla başlayan, sonsuz mutlulukla biten.
Kökten devrimci hayallerle örülen bir boşluk.
Yırtık bir paçavra gibi bir boşluk.
İçime içime dökülen gözyaşının serpilmesi gibi.
Yani varya yoksullukla doğan kimsesiz çocuklar.
Onların refaha duydukları hayalleri gibi.
Yıkıla yıkıla anlamını yitiren bir boşluk.
Divanesi olunan bir kalpti seninkisi.
Benimle başlayan, seninle biten.
Bir boşluk yıllar yılı yaşanır.
Kör kuyular gibi karanlık.
Suya duyduğum hasret misali bir boşluk…
Kefenimin cebi misali bir boşluk.
Yokluğa vurulan zincirlerle örülen.
Yanmayan, bitmeyen, tükenmeyen…
Gülle-çiçekle, balla-petekle, aşkla-hasretle sulanan…
Yürek içinde yürekten dökülen bir boşluk.
İstiyorum hayallerime sinen seni.
Taşıyorum mutluluğun yarınlarına.
Varsın, varım, varız bir büyük türküyüz seninle.
Çalınıyoruz gecenin sönmeyen ateşiyle.
Hüküm giymiş yıllarımın tükenmeyen hayalisin.
Yaşayacaksın yıllar yılı umutlarımla.
Gözlerinin alacakaranlığının mutluluğu misali başaklanan bir boşluk.
20.03.2015
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 20.3.2015 23:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Burada anlatmak istediğim; görünen bir boşluğun sonsuz işkencesi yanında; sevdiğinin bakışları altında gizlenen sonsuz bir boşluğun verdiği mutluluk. Hani derler ya kahrın da hoş lütfun da… Sevgilinin verdiği her türlü acı öyle hoş ki... Sevgilinin sitemi bile insana mutluluk verir; yeter ki sevgilinin vereceği karşılık acı olsa bile sevgili bir tepki versin. Sevgilinin susması en büyük işkencedir. Bir boşluğun tezatlarını aksettirebildimse ne mutlu bana.
TÜM YORUMLAR (1)