Başa Dönüş Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Bilinmez bir diyar solum ve sağım
Ecel sarhoşu bir hoşa dönmüşüm
Yaşanmadan bitti en güzel çağım
Ben senin peşinde boşa dönmüşüm

Ne umudum kaldı ne de hayaller
Boşa gitti onca olan gayeler
Kabusa döndü hep bütün rüyalar
Olması imkansız düşe dönmüşüm

Benim de umudum hayalim vardı
Seninle mevsimim yazdı bahardı
Sen gittin gönlümü matemin sardı
Ağustos temmuzda kışa dönmüşüm

Sevdamın kaderi böyle yazıldı
Aşkta mutluluk mu…büyü bozuldu
Halimi görenler yandı üzüldü
Gözden akan kanlı yaşa dönmüşüm

Bu kara yazımdan kaderden kaçtım
İlimden obamdan yuvamdan göçtüm
Kurtulurum dedim kuş olup uçtum
Kanadı kırılmış kuşa dönmüşüm

Hangi yöne gitsem nereye varsam
Bir bilen var mıdır varsam da sorsam
Tarifi olsa da yarayı sarsam
Gören benden kaçar leşe dönmüşüm

Dermanı olmayan bu derdi buldum
Aklını kaybeden divane oldum
Bir Ana evladı ALLAH’a kuldum
Nefes alıp veren taşa dönmüşüm

Son verip gönlümde bu saltanata
İstedim başlamak yeni hayata
Kaçmam imkansızmış uğraşmam hata
Kaçtım ya kaçtıkça başa dönmüşüm