Başa bela oldu, bu gönül ağrım
Kor ateş üstünde yanıyor bağrım
Kabul olmadı dileğim çağrım
Ellerim dizime vuruyor artık
Sırtımda taşırken azap yükünü
Kayıp ettim sıratımı yönümü
Söktüm gönülden aşkın kökünü
Dallarım filiz vermiyor artık.
Akıl ile gönül gelmez araya
Çoktan razı oldu gelen sıraya
Tuz bastım gönül de ki yaraya
Yaralarım kabuk tutmuyor artık.
Ben insan derdim kalbi taş çıktı
Gönül de ki tahtını eli ile yıktı
Kul Okyay senin nazından bıktı
Başka bir sevgili sevmiyor artık.
Hanifi OKYAY 22.07.2009 / 22:20
Kayıt Tarihi : 5.12.2020 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!