Baş Kaldırma Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

Mukadderata baş kaldırma
insanın sabırsız doyumsuz hali
böyle miydi?
Adem Havva geldiği gün
dünyaya.
Doyumsuzluk bozmadı mı
toprağın bağrını yara yara.
Denizlerin maviliğini katrana batırmadı
insanın ihaneti.
Ademle Havva ağlayana kadar
göz yaşının tadını almamıştı
toprak.
Abill'e Gabil'e kadar
Kan içmemişti insan etine kana
dadanmamıştı, toprak.
Yağmur isyana geçmemişti, yer gök deniz kesilmedi
Nuhun
davetine icap etmeyene kadar.
Deniz ikiye yarılmamıştı
Nemrutların sonunu, geleceğe ibretini
aktarmak için,
Haklısın sen, Musa
- Nemrut, bize ekmek veriyor, ne yapalım, diyene kadar.
Kendine tapan Nörön öz kızını öldürmemişti.
yakmamıştı Romayı.
Ayrıldıkça insan mükeddaratın dan
bozdukça masivanın mukeddaratını,
canileşti birbirinin, kendinin celladı oldu