Naçar kaldı lisanı sözüm makamı ünvana
Düçar oldu özüm gitti kudreti gümmana
Kanmaz gönlüme, doymaz gözüme
dağları değil, bir avuç toprağı aş edemedim
Dilzar ettim lisanı niyazım lokmanı sultana
Lisan oldu her azam zerreden ummana
Bir na ehile şu halimi faş edemedim
Şahit olur cansız taş, dilsiz ağaç aşka sevdaya
Bilirim gönül gelmez,fermana dine, imâna
Niyaz ettim hicranımı bin ah ile halıkı Hüdâya
Boşa gitti feryadım bu kadere baş edemedim
Kayıt Tarihi : 7.1.2005 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)