Baş Dönmesi Şiiri - Berat Ebru Yücel

İçimde bir baş dönmesi
Sanırsın başım bulutlarda.
Burnumda bir koku ki kentin her sokağında karşılıyor beni.
Gözlerinde bir dinginlik var ki
Limanlara bırakılan çöpler gibi yoksul, haraketsiz.
Telaffuz edeyim desem, yok ki lugatlerde
Yüzüne eş değer bir kelime.
Ellerini çenene dayasan
Ellerine mi yoksa çenenin keskinliğine mi göz gezdirsem telaşına kapılırım.
Öyle ki, hudutsuzdu güzelliği uzuvlarının.
Her hattına aynı anda bakamam
Öyle geçiştiremem güzelliğinin ayrı ayrı sihrini.
Şu montunun boynuna değdiği yer var ya
Oraya beni gömsünler isterim tek dileğim sorulsa.
Ellerin alelade bi eşyaya dokunsa
O sıyrılır dünya kederinden.
Dudakların tebessüme daha yeltenirken
İçimde bir Anka vurulur düşer sanki.
Dilin tüm yaşayanların ölümsüz dili
Ne söylersen hakka koşar
Ne savunsan sen o adeletin can köşesi.
Kaşların alın yazının güzelliğini belirtmek için tek kalemde çizilmiş belli.
Saçların kulaklarının kusursuzlugunu örtmemek için uzamaktan çekiniyor.
Portakal kabuklarına basar gibi adımların.
Kokulu yollar bırakıyorsun ardında.
Yatağını annen mi yoğurdu?
Yoksa nerden gelir bir tenle böyle bi çarşaf uyumu.
Ey şafağın güzel kusuru
Ey köylerin can okşayan öyküsü
Ey dünyanın en büyük ozanı
Ey dağ kuşlarının ölümsüz dili.
Yüzün bir taşa değse taş yağmurdan sakınır
Sen Ölümü haber veren olsan
Her sözün müjde sayılır.