Ağlamak istiyorum…
Yüreğimde bir kere olsun
Sızı hissetmeden
Gözümün önüne seni getirmeden
Özgürce ağlamak
Ah sevdiğim nerdesin
Ellerim kimin elini tutmakta
O mavi acımasız gözlerin kime bakmakta
Kimi mutlu ediyorsun şimdi
Kimle gülüyorsun
Söyle nerdesin orası olayım
Nerdesin diye soracak olursan
Bilmemekteyim
Hayatım boyunca düşünmekte ve bilmemekteydim zaten
Bir türlü ayrılamadım bu yerden
Seni sevdiğim şehirden
Kurtaramadım kendimi
Belki
İşte bu belirsizlik kelimesi şimdiye değin çok canımı yaktı
Belkilerle boğuldum ve belkilerle boğuştum 18 yıllık yaşamımda
Gözlerin belki seviyor gibi bakardı
Sözlerin belki seviyor gibi gelirdi kulağıma
Belki seversin diye konusurdum bunca zaman
Ayrılacağız bir gün
Gitmem desen de gideceksin
Biliyorum
İzler bırakacaksın ruhumda
Denizler kadar derin izler
Ya da ben gideceğim sonunda
Bilim, para, şöhret
Hepsi yerin dibine batsın
Bilmelisin ki dostum
Bize yalnızca şiir lazım
Sabahlara kadar oturup
Ellerim tütün kokarken gelirim
Sen çiçek kokarsın
Sevmiyorum deme seversin
Bir yaş olsam ağlarsın
Bu şehri terk ediyorum
Evet… Doğru duydunuz
Terk ediyorum bu şehri
Yalnızlığına terk ediyorum hem de
Aynı, onun bana yaptığı gibi
Bu şehri terk ediyorum
Ben ki dostsuz ve yalnızım şimdi
Hiç bilmediğim bir şehirde
Yalan insanlarla yalan arkadaşlıklar kurmakla meşgulüm
Hayat 4 nala yanımdan geçerken izliyorum şimdi o hayatı
Sevgilim olan bu hayat
Geçip giderken beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!