Ağlamak istiyorum…
Yüreğimde bir kere olsun
Sızı hissetmeden
Gözümün önüne seni getirmeden
Özgürce ağlamak
Ah sevdiğim nerdesin
Ellerim kimin elini tutmakta
O mavi acımasız gözlerin kime bakmakta
Kimi mutlu ediyorsun şimdi
Kimle gülüyorsun
Söyle nerdesin orası olayım
Şaraptan ve şiirden anlamalıydı insan
İnsan, gözlerine bakınca birbirinin
Derdini anlamalıydı
En azından insan, birbirinin gözüne bakmalıydı
İnsan ayırt etmeliydi iyiyi
Nerdesin diye soracak olursan
Bilmemekteyim
Hayatım boyunca düşünmekte ve bilmemekteydim zaten
Bir türlü ayrılamadım bu yerden
Seni sevdiğim şehirden
Kurtaramadım kendimi
Belki
İşte bu belirsizlik kelimesi şimdiye değin çok canımı yaktı
Belkilerle boğuldum ve belkilerle boğuştum 18 yıllık yaşamımda
Gözlerin belki seviyor gibi bakardı
Sözlerin belki seviyor gibi gelirdi kulağıma
Belki seversin diye konusurdum bunca zaman
Ayrılacağız bir gün
Gitmem desen de gideceksin
Biliyorum
İzler bırakacaksın ruhumda
Denizler kadar derin izler
Ya da ben gideceğim sonunda
Kaç gece gülmemişim
Yüzüm soluk insan ölüsü
Kaç gece değer vermemişim kendime
Kaç gece uzaklaşmışım
Sırt çevirmişim kendime
Bir gün değil yüzlerce kere
Dağlar, rüzgar, bulutlar
Ah bir Muğla sabahı
Bir kahve bir kalem üstelik kağıtta var
Bu gece zor ettim sabahı
Dün gece bir rüya gördüm
Bilim, para, şöhret
Hepsi yerin dibine batsın
Bilmelisin ki dostum
Bize yalnızca şiir lazım
Sabahlara kadar oturup
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!