Şimdi gidiyorsun ya, git
Ne de olsa rüyalarda buluşuruz
Öyle özletme kendini hiç
Gün gelir bizi unuturuz
Rüyalarıma uğra geceleri
Şimdi eskisi gibi yazmak zor
Sözler anlamını yitirmiş gibi kelimeler kifayetsiz
Ve mısralar oluşmamakta ısrarcı
Sanki şair olan ben değilmişim gibi
Şimdi eskisi gibi yazmak zor
Sen şimdi uyumaktasın
Seninle uyumakta kainat
Kuşlar, çiçekler, şu kara toprak
Seninle uyumaktalar
Bense uykusuz sabah ezanını dinlerken
Gün gözlerin gibi mavileşinceye kadar
Sen kırılgan bir kadınsın sevgilim
Sevgi denen gerçeğin haşin ellerinde duruyorsun
Gözlerin tabii bulanacak
Sevgi, şu ana kadar kime şiirler yazdırmamış
Kimi bir gecenin dördünde kağıtla baş başa bırakmamış ki
Sen kurtulasın o ellerden
Kapım çalıyor kim geldi?
İlham perisi mi yoksa sen misin?
Aydınlıktı yüzüm gözlerim gülerdi
Bu acıyı çektiren bana sen misin?
Kapıda kaldın buyur gel içeri
Sen uyurken uyudu kuşlar
Gözlerimiz söndü, güneş battı
Sen uyurken seni izledim
Gözlerin parlak beyazdı
Sen uyurken intiharlar düşledim
Ben senim ve sen bensin
Aslında ben seni bilirim
Sen beni bilirsin
Biz bu dünyanın sevilmeyenleriyiz
Bizim gözlerimiz hep safça duygularla baktı
Bu yüzden geceleri ağlayan yine gözlerimiz
Mideme kramplar sokan şu derde bakın
Sanki Afrika'dan mavi gözleri dokunmuş çocukların
Cildime aç ve anadan üryan
Mideme kramplar sokan şu derde bakın
Gözlerimi fal taşı gibi açan
Bir uyumak arzusu var
Öyle sensiz değil, seninle
Bir yaşamak arzusu var içimde
O kahverengi gözlerinde
Gözlerinde yaşamak arzusuyla
Vuracağım jileti bileklerime
Göreceksin, göreceksin
Sen akacak litrelerce
Bir şarap gibi kırmızı yahut rujun gibi
Seni göreceğim yerlerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!