Barla Şiiri - Tahsin Koç

Ne olursun; Barla!
Zihnini bir turla
Ve düşün iyi hatırla
Bize söyle; Barla!

Sen bir zamanlar
Mekân oldun,
Bir sadık kula,
Bir dünü hatırla

Ne olursun; Barla
Bir konuş; O zatla
Geçirdiğin, zamanı
Bir düşün hatırla

Bir güz, zamanıydı
Geldi sana, sığındı
Elinde, bir sepetiyle
O günleri bir hatırla

Bağrına bastın; O Zat’ı
O Allahın Sadık Kulunu
Onun ilk sürgün yolunu
Sen hatırla, sen konuş

Geldi sana, yürek acı
Yoktu dost, kardeş, bacı
Tek istediği; İslam tacı
Ne olursun, anlat bize; Barla

Ah! Allah diyen bir kula
Neden, eza zulüm yapıla
İhtiyacı yok, paraya pula
Öyle değil mi be; Barla

İmanın, yazısını yazdı
Bütün, gönüllere kazdı
Ama cahiller, azdıkça azdı
O günleri, bir anlat; Barla

Artık saldırıyorlardı, zahiren
Ateşler içinde yattı, zehirden
Akarsular, farksız nehirden
O çağlayanları anlat; Barla

Küçük evde, ağırlardı insanı
Çocuklara, yapardı ihsanı
Anlat katran ağcını keseni
O günleri, bir anlat; Barla

Bir ağaç üzerinde, sofası
Burada geçerdi, derdi tasası
Hep orda idi; Yazı masası
O günleri bir anlat; Barla

Sürgün denince, niçin ağladı
Allahın, o Sadık Kulu
Çok sevmişti, Barlalılar onu
Neden sürdünüz; Barla onu?

Geldi, elinde bir sepetle
Gitti, elinde bir sepetle
Bütün serveti, bu sepette
Öyle değilmi; Barla

Tahsin derki; O gün tehlikeydi, O!
Bugün insanlığa, umut oldu! ...
Açtı çiçekler, büyük çınarlar oldu
Barla; Sende başlayan o yolculuk?

Ankara; 18.11.2011