İlk kez yalnız kaldım,
Sessizliğin sensizlik olmadığını anladım.
Anladım ki kalabalıklar içinde de yalnızdım.
Güneşin içimde doğduğunu,
Ayın yakamozları gözlerimde savurduğunu,
Umudu benim doğurduğumu,
Senleyken sensiz olduğumu,
Anladım.
Karanlığa alıştım.
Yalnızlığımla barıştım.
Kayıt Tarihi : 15.8.2011 19:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!