Barışın Yüreği Kanıyor

Çürük düşünüşlerin sırt çantasında bilyeler
Toprağın emzirdiği çocuklar var meydanda
Barışa yürüdüler Ankara’nın tren garında
Eller birleşti sevgide, ölümeydi halaylar!

Güvercin kanatları savruldu, durdu zaman
Yaşamın enlemi yok, kalleş pusularda kan
Susturun şu çığlıkları, kulağımdaki ses ezan
Barışı vurdular Ankara’da, yüreklerde isyan

Dilimde sözler sustu, sızıları taşır mı sular!
Yanık tenlerini örtün, kimin bu çocuklar!
Kurtlar sofrasında şölen, utanır mı alçaklar!
Göğsümdeki isyan büyük, geçilir mi sıratlar!

Şaşkın bakışlarda sitem, karanlık örtsün ölümü
Kaynar kazanlara atın, görmesin kimse zulmü
Ey demire hükmeden Türkoğlu, bitir şu terörü
Düşmesin canlar toprağa, söylensin barış türküsü