Barışın Şarkısı Barış Manço İçin

O,
Vişnelerden reçel,
Güvercinlerden
Haberciler yapardı.

Eşekleri uzak köylerden,
Çocuk gülücüklerini
Dünyanın her yerinden
Kentin meydanına toplar
Kaynaştırır, mutlu kılar
Meydandan
Evlerimize pencereler açardı.
Ayşe Teyzeyi,
Salih Öğretmen’i
Resmin bir parçası yapardı.

Uzun saçlarını
Orta Asya’dan, Avrupa’dan,
Amerika’dan ve Japonya’dan esen
Rüzgârlarla yıkardı.

Harabelerde,
Ormanlarda,
Yemyeşil vadilerde uçuşan
Rengârenk kelebeklere
Çiçeklere, otlara, böceklere,
Bulutlara, mavi göklere
Şarkılar yazar
Konserlerinde
Halil İbrahim sofralarında yani,
Birer madalya gibi
Yüreklerimize takardı.

O barışı
Artı sevgi ve hoşgörüyü
Günde yirmidört saat yaşardı.

Ömründe bir kez olsun,
Ona değen,
Onu teğet geçenler dahil,
Ondan hepimize
Türlü türlü miraslar kaldı.

Beklenmedik bir rüzgar
Küllerini dünyanın her yerine,
Sadece Ganj’a değil,
Görüp bildiği bütün nehirlerine,
Irmaklarına,
Ormanlarına ve dağlarına,
Savurdu.

Geriye adı ve şarkıları kaldı.

9 Nisan 2013
08:28