Barışa Susamış Yavrunun Ninnisi

Bir bulut olsam mesela;
Dolup dolup yağsam çocukların avuçlarına,
Yelken mateminde kapılsam mutluluk rüzgarlarına,
Koybolup gitsem deryaların serin yüreğinde,
Birleştirsem tüm ayrı avuçları,
Ve o avuçları yağmurlarla doldursam.
O avuçlardan içişen kuşlar uçuşsa,
Cıvıl cıvıl oynaşsa doğanın mahseninde.
Doğa mutluluğun yüreğinden beslense,
Doğayı hiç olmadığı kadar süslese güzelliğiyle.
Ve artık ekilse umut ve kardeşliğin tohumları,
Ardımızca gelenlere miras bırakılsa kardeşlik ağaçları.

Güneş doğsa çiçeklerin mahsum gözlerine,
Bir çocuk sığınsa ansızın yüreğime,
Buram buram sevgi kokusunu işlese tenime,
Kök salsa kimsesiz düşüncelerime,
Ve ben o çocuğa baktıkça içlensem,
Çocukluğumu hatırlasam gözlerinde,
Sonra yüreğimden koparsam anne sevgisini ve tüm mutluluğumu,
Bir çubuğa dolayıp şeker tadında;
Bıraksam küçücük avuçlarına,
Çocuklukla karışmış mutluluğundan nasiplensem bir ömür,
Huzurun yeşerdiğini görsem artık dünyada,
Ve atsam tüm yorgunluğumu mutluluk yağmurlarında.