Barış ve kardeşlige dair

ha otuzüç kurşun
ha otuzüç asker
ölüm ölümdür işte
ne farkeder

ayraçlar
yalnızca kitapları ayırmak içindir
bu yüzden hiç bir ayraç
ayıramaz bir ölümü ötekinden

ha şalvar
ha ünüforma
aslolan görebilmektir
her ikisinin içindeki canı
görebilmektir yazgısına
bir tek ölüm ve fukaralık yazılmış olanı
yani
hep ecelsiz ve erken ölen insanı

devrimciysen eger
insanları seveceksin ayrımsız
ve bileceksin altmış altı canın emekçi olduğunu
bileceksin
onların emperyalizm ve faşizm tarafından vurulduğunu

sevinebilirmi hiç
komşu ve kardeş bir yürek
başka ve komşu bir kardeşin ölümüne
kardeş sevinçlerin rengi
kan kırmızı degildir bilmezmisin
ve hiç bir gülümseyişin rengi kurşuni

yoksul bir yaşama düşen her tetik
ve namluya sürülen her komşu ölüm
barışı ve kardeşligi öldürmektir

diyececegim o ki
ölüm yaşasın diye
ölümü canla beslemeyeceksin
ölüm ölsün diyeceksin
yeri geldiginde barıştan ve kardeşlikten yana
ölmeyi bileceksin ama
öldürmeyeceksin

yani inadına inadına
ölüme kafa tutup başkaldıracaksın
kendi canın pahasınada olsa
komşu ve kardeş yaşamları savunacaksın

velhasıl
ölüm öte gitsin diye
iteceksin elinin tersiyle

ne kadar güzelse yaşamak
bir fazlası yaşatmak unutma
bu dünyada sana kalan
aşk ve kavga
yani yaşamaşktır
sana bu yaşamaşktan
bir tek az ını çoğaltmak kalır
degilmiki ancak
bir can başka bir canla çoğalır
öldükçe bir can eksiksin bu hayattan
öldürdükçe bir can noksan
bunu bileceksin
bu yüzden hep
yüzünden ve yüreginden taşan
komşu ve kardeş bir sevgiyle
barışa el vereceksin