Barış Şiirleri Şiiri - Bilal Yavuz Şiirleri

YILDIZ TOZU

şu iyiliğin güzel atmosferinde

hepimize yetecek kadar nefes var

soluklandırsın Hû

yakında teni toprak olacakların

birbirine kibirlenişleri ne hazin

ömürleri boyunca

kendini kasanlara

daha büyük bir azab var mı dünyada

zinhar değer kaybettirmez

azınlık kalmak yiğitlere

varlığın yokluğun ötesinin Sahibi

doğruluğu dürüstlüğü çoğaltan erlere

dünyayı değiştiremeseler bile

verir özlerini düzeltme fırsatı

katkı maddelerinin esrarkeşi

şehrin insanı

salsan doğaya tutuna bilir mi

kanatlanır gibi suda uçuşan

baraj çocuklarına belki öğrenci

ay ışığına ayna duvarda

raks eden dalgaların gölgesi

yıldırımlardan bir çınar Anadolu

kendine yangınçevresine aydınlık

lavlardan bir şelaleydi koynun

önüne kattığını

ummanında zerre eden

denize kıyısı olan bir balkona

asla yoktu ihtiyaçları

hayal gücü yüksek sanatkarların

biz kağıttan gemileri Rahman’ın

bağrımızda esrarına

karışmayı bekleyen sırlar

meydan okuruz poyraz ordusuna

can kırıklarına rağmen

yıldızların kızgın çekirdeklerinden

trilyonlarca atom fiziğimizde

birbiriyle tohum paylaşan

eskilerdi asıl sosyalleşenler

ömrünü fabrikalarda geçiren

mutsuz hayvanların etiyle beslenen

hormonlu sebzeler çiğneyen

vahapartman çocukları

natürel aşkları ne bilesi

MAGMA YAĞMURLARI

ruhun bir Nuh tufanı

gürler cüssenin kafesinde

kükrerken şahdamar piramitleri

titrerken mumların mumya alevi

dönüşür Musa kalpli asaya

içimdeki yabanıl ejderha

vahşetin imparatorluğunda

ateşte İbrahim bahçesiydin

Hakk aşkıyla Ömer kesilen

cehennemin cenneti sanki

dalarken uzaklara yaklaşan sendin

ummanlar doğuran bir içdeniz

suskun kimbilir kaç sesin nefesi

içimiz şimdi çölde deniz feneri

çöker kum yağmurları aşkın büstüne

çağın ağında çiskin simyacılar

haykırmak isteyip haykıramayan felçli

ey fezanın baharı gel de gör bizi

durulsun durgunluklar filizkıranı

testereyle doğranan peygamberin

hüznü dolaşır göğün sokaklarında

çatlar iskeletler Kızıldenizde

Manto’da ölüler düğünü başlar

ürpertiler püskürtür yanardağlar

çarpışır metafor meteorları

çalkalanır kürenin katmanları

cesetlerin petrolüyle devranın

altını üstüne getiren insanlık

ne bekleyebilir kıyametten başka

sorumlu,hükümsüz egzozlarla

çocuklara kanser bağışlayanlar