Barış Dağ Şiirleri - Şair Barış Dağ

Bakan her insanı koordinatları belli olmayan bir şair kavminin medcezirlerine süren
Parantez içinde yazılmış ilahi bir emirdi gözlerinin bebekleri
Bilinen tüm hikayelerin kendi içinde barındırdığı gizem dolu teorileri andıran
Bir kahinin kehanetinde ki varsayımları kıskandıracak kadar derindi

Sen benim için oksijen kadar değerlisin
Utancından saklanan yıldızları mı şahit yapayım
Şu sakin gökyüzünü sayfa mı yapayım gözlerinin değdiği yerleri çizmek için
Senin ne kadar tatlı olduğunu tarif etmek imkansız
Kelimeler tükenir ve alfabeye yeni harfler eklemek lazım
Gülümseyişine sebep olmak için cehenneme gül ağacı bile dikilir

Yüzünün haritasında isimsiz bir şehirim ben
Rüzgarda savrulup bahçene düşen yırtık bir uçurtma
Ne zaman seni düşünsem orada aralık olur her masum haziran
Üşürüm kimseye belli etmem
Sen bile bile yandığım en güzel ateşsin
Hatalarıma en uygun sebebsin. Gururumu hiçe saymaya bahanemsin

İşte yine gece oldu ellerim fotoğrafının neminde üşüyecek
Yine aklıma gelivereceksin sinsi bir düşman gibi saldıracaksın
Devasa gülümseyişine karşı koyamayacağım biliyorum
Elim telefona gidecek seni aramamak için beynimle amansız bir savaşa gireceğim
Sen başka bir tene sarılıp uyuyorsundur muhtemelen şimdi
Koşar adımlarla kaçmalıyım bu kasvetli karmaşadan

Utangaç yıldızları kendine şahit göstererek sayfasında düşler kurduğun gökyüzüne haykırsam dağılır mı gecenin illegal ürpertisi

İnceden inceye akıtırken gece kendi karanlığını buna isyan ederek aydınlatacak gözlerin dört tarafı kuşatılmış sevgi duvarlarını

Kimsesizlik seni incitmesin diye,
ben yalnızlığımdan vazgeçmiştim.
Şimdi yine yalnız,yine kimsesiz olanım.
Karanlıklar seni korkutmasın diye,
ben gecelerimden vazgeçmiştim.
Şimdi yine gecelerde kalanım.

Bırak gözlerinin beşiklerinde sallansın rüyalarım Bakışlarının değdiği yerleri kendime memleket edineyim
Zira çok yorgunum
Bırak kirpiklerinin gölgesinde azıcık dinleneyim Gülüşünde ay ışığının izlerini gizliyorsun sanki Bırak doya doya bakıp sevineyim
Sen de hasretiyle prangalar eskitilenlerden olma Bırak sana mecbur kalayım

Kalbimi avuçlarımın içine alıp gidiyorum
Başlangıcı tatlı sonu acı olan bir aşk zehirlenmesi bu
Sahte gülücüklerle yüzüne sürdüğün süslerin kalsın seninle
Bu kadar eziyet bana fazla yanımda götüreceğim her saniye bana kar
Bir filmin orta yerinde hatırlarsın belki bir şarkının girişinde veya uykuya ramak kalmışken gittiğimi
Sana sunacak bir şeyim kalmadı artık son katresi de bugün intihar etti

Mum kadar ışığı olanları güneş gibi görmekten vazgeçmelisin
Kelimeleri çiçek kokulu kalbi bir çöp kutusu olanlardan uzaklaşmalısın
Sana kış başkasına bahar olanların yapay mevsimlerinde mutlu olamazsın
Değil şiir ferman yazsan bile zeval edecekler her elçini
Sadece iki çeşit insan olduğunu unutma
İyiler ve kötüler