Barış Dağ Şiirleri - Şair Barış Dağ

Ben bugün anladım tatlı bir hayâlden ibaret olduğunu.
Zaten hayâl gerçeğe uzak kalınca bit(t)ermiş tadı.
Elbette üzülür insan,belki YAŞANMAMIŞLARA Belki de bir daha YAŞANMAYACAKLARA..
Ama herkes birgün tamamlanır aslında.
Gidenin gidecek bir yeri vardır, o yüzden gider.
Kalanın da kalacak bir yeri...

Demirden leblebiler çiğnedim yokluğunda
Şerbet niyetine zehir içtim tozlu raflardan taze indirilmiş hüzün kaplı taslarda
Seni özlediğim her an için kızdım kendime kızmaya hakkım varmış gibi
Paragraflar dolusu küfürler birikti heybemde argo literatürüne giriş yapmaya hazır
Paylaşmadım monofobik hayatımın çoğalmasını istemediğim hücrelerini
Dokunduğum her tende seni aradım öptüğüm her dudakta sarıldığım her bedende

Sen bana gelemezsin ama ben senden giderim Her vazgeçiş bir kabulleniştir aslında
Senin hüzün yüklü şarkılar dinlettiğin bir rüyada ben sana duygu dolu şiirler yazdım
Birimiz gördü birimiz kördü
Aynı şehrin içinde aynı yıldızları izlerken çıkmaz bir sokakta bile kesişmez yollarımız
Tesadüfler bile senin ön yargılarını aşmaya çekinir
Her masum duygu hep mahrum duygu olur senin despotik dünyanda

Şimdi gizli bir direniştir zaman tıkır tıkır işler içine Kazandığın savaş olası bir işgaldir
Şimdi gizli bir direniştir aşk
Tıkır tıkır işler içinde patlamaya hazır

Yalnızlığın rahminde ki kayalıklardan düşerken izliyorum kendimi düşümde
Düşerken ölmüşüm
Ölümlüymüşüm

Çıkar beni şu kuytu karanlıktan her kötü şeyden
Benim en deli yanımsın sen en ürkek en çocuksu ve en tehlikeli
Buz gibi soğuk havalarda ılık bir esinti

Gayya kuyusuna düşsem,
Karanlığıma ışık olur gözlerin.
Yüzün su olur,
Gülüşün ekmek.
Yaşatacak anlamlar yüklerim umutlarıma...
Sayende öğrenirim;

Senin hakikat ışığından korkar karanlık yüzlü dünya
Gül soslu cümlelerin çöp kokan kalplerine dokunmaz senin yalnızlığın
Kirli pencerelerden bakanlar göremez senin temiz mücadeleni
Sen yalnız ve yaralısın ama vicdanı olan her insanın gönlünde bağsın
Hem ordasın hem burdasın
Elbet birgün hakkın olan mutlu sabahlara uyanacaksın

Sen benim zihnimin bahçesinde yetiştirdiğim güzel çiçekleri hiç görmedin
Sen hep oradaydın ama içinde hiç gezmedin
İçinde senin gibi güzel kokan nilüferler beyaz güller vardı hiç fark etmedin
Sen çiçekleri seversin oysa
Orada yabani otlar yetişiyor sanıyorsun
Sana bahçemin kapısı hep aralık

Kısa süren mutluluklara uzun kederler sığdırdık
Ruhu karanlık olanların yüzünde ay ışıklarının dansını izledik ağzımız açık
Gül kokan sevdaların bahçesinde farkında olmadan zehirlendik çöp olduk ve oraya gömüldük
Efendisi olduğum yüreğimin kölesi olmam artık
Benden sonra kimin başlangıcı olursan ol ama beni bir daha böyle yaralama gönül